با سینه ای که آتش از آن شعله میکشید * شهادت امام رضا

بازدید: 831 بازدید

با سینه ای که آتش از آن شعله میکشید

ناله برای کُشته ی دیوار و در کشید

او بود و خاکِ حُجره و یک ناله ی ضعیف

آری نفس نفس زدنش تا سحر کشید

یک روزه زهر بر دلِ زارش اثر نمود

گاهِ سحر به جانبِ جانانه پر کشید

در انتظارِ آمدن میوه ی دلش

پا را به سوی قبله چنان محتضر کشید

سینه زنان دریده گریبان پسر رسید

دستی به رویِ ماهِ کبود پدر کشید

شمس الشّموس رویِ زمین اُفتاده و

فریاد ای پدر ز دل خود قمر کشید

آه از دمی که زینب کبرایِ غم نصیب

آمد تنِ امام زمانش به بر کشید

با دست زخم خورده یِ خود دختر علی

تیر شکسته از تن ارباب در کشید

گُل مانده بود در وسط تیغ و نیزه ها

آمد زِ پای ساقه یاسش تبر کشید

شاعر : حسن لطفی

 

 

www.mohjat.net

مطالعه بیشتر