هر واژه ام با آه می آمیزد امروز * حاج مهدی رسولی

هر واژه ام با آه می آمیزد امروز

از تار و پودم خون دل میریزد امروز

من بیرق سرخ سپاه راه عشقم

از درد‌هایم جنگ برمیخیزد امروز

من که به قدر طول یک تاریخ دردم

با این همه یک بار هم سر خم نکردم

بار امانت بوده ام بر دوش آدم

من خوانده ام اسما را در گوش آدم

بار امانت بیرق دین خدا بود

من بودم بیرق که دست انبیا بود

گلگون شدم چون ریخت خون پاک هابیل

بر دوش موسی رد شدم از وادی نیل

بالای فلک نوح طوفان دیده ام من

زیر و بم ملک سلیمان دیده ام من

مستور و بی پیرایه و مسکوت بودم

من بیرقی در عالم لاهوت بودم

بر دوش هر پیغمبر و قومی که رفتم

از بی کسی انبیا مبهوت بودم

در امتحان سخت فرمان الهی

من شاهد تنهایی طالوت بودم

روزی به دست امتی در آسمان و

یک روز دیگر زینت تابوت بودم

گاهی نشان بیم و گاه امید بودم

شانه به شانه پرچم توحید بودم

در روزگار ناروای جاهلیت

در ابتلای بی دوای جاهلیت

مردی مرا برداشت باری دیگر از خاک

بر دوش او بودم انگار فوق افلاک

دور سر خورشید مثل ماه بودم

وقتی سر دوش رسول الله بودم

دیدم خیالش راحت از فردای دین شد

وقتی علمدارش امیرالمومنین شد

هرگز نخواهم برد از خاطر احد را

دیدم سر دوش علی هر آنچه شد را

آنها که دنبال غنیمت رفته بودند

بردند تنها جان بی مقدار خود را

یادم می آید خیبر و احزاب را هم

فرصت طلب های به ظاهر خواب را هم

بر دوش حیدر بودم و هم قد خورشید

من بیرق بالا بلند نور و توحید

بعد از رسول الله رنگم سرخ تر شد

دیگر پس از این هر چه شد از دود در شد

هم بغض چاه کوفه دارم در گلویم

هم خون دل میریزد از آب وضویم

با چشم هایم دیده ام تنها شدن را

بی لشکری بی یار بودن را حسن را

تاریخ من را داد از دستی به دستی

کارم ولی افتاد آخر سر به مستی

بر گنبد ارباب عالم جا گرفتم

بر شانه عباس تا ماوا گرفتم

شد رنگ سرخم خطی خون از خدایم

حالا نشان قلب عالم کربلایم

از کربلا راهی جدید آغاز کردم

منزل به منزل روضه هایی باز کردم

انگار روی قله دنیا رسیدم

وقتی به دست زینب کبری رسیدم

با خون دل هایی که خورد از داغ شامات

حک شد به خط خون به رویم یا لثارات

دیگر پیام من کلام کربلا شد

مقصد قیام انتقام کربلا شد

دیگر به دست هر امامی که رسیدم‌

می دیدم او وقف پیام کربلا شد

آن قدر اما درد من از قیمت افتاد

بار گران من به دوش غیبت افتاد

گفتم دیگر قصه ای بی جانم

اما گفتم دیگر بر زمین می مانم اما

این بار هم خود را در آغوشی نشاندم

این بار هم بی یار و بی یاور نماندم

قومی مرا برداشتند از خاک این بار

بار دگر خاک از وجود خود تکاندم

قومی که در سر آرزوی یار دارند

یوسف ندیده رو در بازار دارند

من بر زمین دیگر نمی افتم چرا که

این قوم پای من هوای دار دارند

فرقی ندارد از کلینی تا خمینی

این شیعیان همواره پرچم دار دارند

از خون پاک روی خاک سر به داران

از قصه مشروطه مشروعه خواهان

از ماجرای جنگ های روس و ایران

از شور شورش بین جنگل های گیلان

از شیخ فضل الله پای دار تهران

تا غیرت صحن گوهرشاد خراسان

شانه به شانه روی دوش عالمانم

چون در حقیقت بیرق صاحب الزمانم

گرد از تنم قومی تکانده چند وقتیست

طوفان به جان من نشانده چند وقتیست

قومی به فرمان امامی از جماران

من را سر دوشش کشانده چند وقتیست

تا کم نگردد ذره ای از اهتزازم

لاله سر راهم نشانده چند وقتیست

از کرخه تا فکه هویزه تا شلمچه

خون داده اما جانمانده چند وقتیست

این قوم چندی پیش سردارش فدا شد

میر و علمدارش فدای کربلا شد

وقتی که قومی این چنین در راه باشد

نامش سزاوارست حزب الله باشد

حالا که بیرق دست مردی چون خمینی است

در راه او بودن وجوبش حکم عینی است

دیدیم این امت تهاجم کم ندیده

باید بگویم یک دم خوش هم ندیده

این راه دشوار است راه ساده ای نیست

این معبر هر جان نا آماده ای نیست

گیرم گروهی هی از آزادی بگویند

ما را هی پر از ایراد بنیادی بگویند

آنها که دائم میشوند از ما طلبکار

یک عمر منصب داشتند اما نه انگار

امروز افتاده اند دنبال مقصر

کم هم نمی آرند اربابان گفتار

اینها که تا دیروز‌ها همراه بودند

هرجا کمک میخواستی هرگاه بودند

حالا قلم هاشان شده فریاد دشمن

از غیب می آیند در امداد دشمن

امروز از آن دوران گریزانند انگار

آن انقلابی ها پَشیمانند انگار

گیرم یکی بطن عدالت را نفهمید

جز غر زدن متن عدالت را نفهمید

یا آنکه چیزی غیر وا دادن بلد نیست

این ها شود آوار پرچمدار بد نیست

قومی که خون داده است پای رهبرانش

ساده نباید بگذرد از آرمانش

قومی که در راه حرم داده سرش را

خالی نخواهد کرد پشت رهبرش را

پشت سر مولای خود دنبال عدل است

وقتی جلوتر رفت میچیند پرش را

وقتی بزرگ خیمه امری کرده دیگر

شیعه نمیگوید نگاه دیگرش را

با بغض و با بیمند خیلی سوت و کورند

این روز‌ها انگار تمرین ظهورند

غربالی از جنس حوادث پاگرفته

چه دوستانی را زمان از ما گرفته

ما بینوایان را که برگی و بری نیست

جز کربلا راه نجات دیگری نیست

چون کربلا راه اطاعت از امام است

هر روضه اش درس قعود است و قیام است

باید بخواهیم از خدا تنها همین را

کرب و بلا را روضه ها را اربعین را

.

سه شنبه ۲۱ بهمن ۹۹ حاج مهدی رسولی

هیئت هفتگی – یادبود شهدای انقلاب اسلامی – ۲۲ بهمن
.
متن مداحی / متن شعر / اشعار مداحی
لطفا اشتباهات تایپی متن اشعار را اطلاع دهید.
کپی کردن اشعار تنها با ذکر لینک مهجه مجاز است.
.
Mohjatt.blog.ir
Mohjat.net
.

مطالعه بیشتر