گاه شد مظهر خدا و گاه شد مظهر علی * حسین سیب سرخی

گاه شد مظهر خدا و گاه شد مظهر علی

من علی را در خدا دیدم خدا را در علی

روز اول از خودش یک نور واحد خلق کرد

نیم آن شد مصطفی و نیمه‌ دیگر علی

این سر قرآن علی و آن سر قرآن علی

حق کتابی را فرستادست سر تا سر علی

مینویسم از ازل ظاهر علی باطن علی

مینویسم تا ابد اول علی آخر علی

ظاهرش این بود در معراج الله و رسول

بود اما باطنا الله پیغمبر علی

او خودش جای خودش نامش چنان مشکل‌ گشاست

که شفاعت میکند فردای محشر هر علی

یا ابا آدم ابا شبر ابا زینب علی

همسر زهرا على داماد پیغمبر علی

شهریار و شهسوار و بنده پروردگار

حضرت دلدل سوار و خواجه قنبر علی

انبیا دست توسل بر عبایش داشتند

انبیا هر چند بالایند بالا تر علی

گر زبانزد هست گرمای بیابان نجف

میدمد خورشید از چاک گریبان نجف

سفره مولاست گر پهن است هر جا سفره ‌ای

عرش هم باشیم اگر هستیم مهمان نجف

دور تا دور حرم زوزه کشیدن کار ماست

میشود نوح نبی وقتی نگهبان نجف

آرزوی دیدن جنت نکردم هیچ ‌وقت

من خوشم با دیدن ریگ بیابان نجف

نیست مدیون کسی الا علی و فاطمه

هر کسی که رفت زیر دین ایوان نجف

به قنوت ما نمی آید عقیق هیچ جا

میخرم انگشتر از ملک سلیمان نجف

ما سر و جانی بده کار بتول و حیدریم

سر به قربان مدینه جان به قربان نجف

رزق آب‌ و نان ما دست حسین است و علی

سال ها خوردیم آب کربلا نان نجف

نیمه ماه رجب از راه دارد میرسد

کربلای ما چه شد دستم به دامان نجف

.
.

لطفا اشتباهات تایپی متن اشعار را اطلاع دهید.
کپی کردن اشعار تنها با ذکر لینک مهجه مجاز است.
استفاده تجاری از اشعار مورد رضایت نیست.
.
Mohjat.blogfa.com
Mohjat.net

.

مطالعه بیشتر