شبا کابوس اعدامش رو میبینم * مجتبی نظری پور

بازدید: 708 بازدید

همه میرن به مقصد میرسن من چی؟

نمیخوام انتظار جاده ها باشم

نمیخوام اول جاده بمونم نه

میخوام این جاده رو تا انتها باشم

 

من امروزم شده تکرار دیروزم

تموم خنده هام عمری تو تبعیدن

با غربت آشنا با گریه هم بندم

دارن چشمام تقاص چی رو پس میدن؟

 

از احساسم فقط مونده همین گریه

شبا کابوس اعدامش رو میبینم

پر از دردم ولی گریم نمیگیره

شکنجه بهترین درمان و تسکینم

شاعر: مجتبی نظری پور

 

 

www.mohjat.net

مطالعه بیشتر