دستت به نشانه گدایی بالا کربلایی حسین طاهری + متن شعر

شور به پا کرده ای ماه محرم سلام تازه شب اول است اذن بده یا امام باز به دنبال من پیک فرستاده…

من نمک گیرتم بسته به زنجیرتم نوکرت هستمو اسیر تقدیرتم نونِ کسی جز تو نمیسازه به من امام حسین یه کاری میکنم…

باید که دنیا فصل در فصلش خزان باشد وقتی که با تو انقدر نا مهربان باشد ای کاش اقا میشد امشب زائرت…

بالاست آنقدر درجات جلال اشک تا حوض کوثر است مسیر کمال اشک در عرصه ندیدن نامحرم آن که برد انداختند گردن چشمش…

همه محوند محو عزت ما از گِل اولیاست طینت ما کنج عزلت برای ما گنج است بَه چه سرمایه ایست عزلت ما…

تو خیمه ها یکی بی تابه تو گهواره یکی بی خوابه تو علقمه یکی گریونه مشک عمو دیگه بی آبه رباب میدونه…

اونی که یه دنیا دلتنگه منم فکر نکن اهل گلایه کردنم هنوزم گاهی مثه بچگیام بی بهونه زیر گریه میزنم هنوزم شبیه…

حرفای دلم رو میزنم با تو هیچکی تو دلم نمیگیره جاتو من با همه بودمو ضرر کردم من از همه دل بریدم…

درد غروب گریه ما را بلند کرد این گریه آه طشت طلا را بلند کرد در خواب ناز بودمو من را صدا…

تا که فرمود همین جاست و اتراق کنید خواهری در دل خود بیرق غم را کوبید سر یک قافله پایین که علمدار…