مهجه | دانلود جدیدترین نوحه ها همراه متن مداحی 
ذکر گفتن در کنار مداح
چند سالیست که این سنت در هیئات کشور رواج پیدا کرده است. ذکر گفتن یا همون حسین حسین گفتن یک نفر دیگر، زیر صدای نوحه مداح اصلی. همیشه هر کاری مخالف و موافق دارد. عده‌ای این کار را بی حرمتی می‌دانند عده‌ای هم نظر موافق دارند. هر دو جبهه موافق و مخالف حق دارند. ماجرا از آنجایی شروع می‌شود که عده‌ای با به کارگیری غلط این فن بسیار کاربردی که در ادامه مطرح می‌شود باعث جلب نظرات منفی شده‌اند. ذکر گفتن نیز یک فن به حساب می‌آید. فن بسیار کاربردی در نوحه خوانی و برگزاری هیئت.
خطاهای رایج در ذکر گفتن
چند وقت پیش در یکی از هیئت‌های کشور شنیدم که دسته بندی خاصی برای ذکر انتخاب کرده‌اند. زنبوری، لیزری، اگزوزی و … . باور کردنی نیست که عده‌ای خیلی راحت از روی جهل و نادانی ضربات مهلکی به بدنه اصلی هیئت‌ها می‌زنند. البته عده‌ای هم کاملا آگاهانه دست به چنین کاری زده‌اند. یکی دیگر از اشتباهاتی که معمولا در اجرای این فن پیش می‌آید عدم تلفظ صحیح نام حسین است. حوسین، حشین، سین اشتباهاتی شنیداری هستند که در هنگام اجرا به مستمع منتقل می‌شود. نکته دیگری که در بخش خطاهای اجرایی ذکر گفتن قرار می‌گیرد خشونت زیاد ذاکر است. طوری که باعث زشت و خشن جلوه دادن عزاداری می‌شود.
نکات مثبت و فنی
اما فن ذکر گفتن اگر درست انجام شود باعث جلوه کردن بهتر عزاداری می‌شود. ذکر گفتن بحثی کاملا فنی است. نکته فنی ذکر گفتن، هماهنگ کردن ریتم سینه زنی است. اگر ذکر گفتن درست انجام شود باعث یک دست شدن ریتم سینه زنی می‌شود.
ذکر یک نکته فنی در هنگام اجرا
حین خواندن در قالب زمینه اگر فردی که کنار مداح اصلی ذکر می‌گوید، طوری این فن را اجرا کند که ضد ضرب باشد، باعث بهتر شدن ریتم و یک دست شدن سینه زنی و البته جذابیت سمعی برای شنونده می‌شود. منظور از ضد ضرب این است که یک ضربه سینه زدن و یک حسین به همین روال تا آخر نوحه. یعنی بعد از شنیدن ضرب سینه زنی یک حسین گفته می‌شود. نوع غلط اجرای این فن به این شکل است که در حین ضرب زدن سینه، حسین گفته می‌شود.
ضرب/حسین/ضرب/حسین/ضرب/حسین
