گلچین مداحی ( مناجات با خدا ماه رمضان ) سال ۱۴۰۲ + متن شعر

دانلود گلچین بهترین زیباترین و جدید ترین آثار مناجات با خدا به مناسبت « ماه مبارک رمضان » ویژه ی سال ۱۴۰۲ از تمام مداحان کشور از جمله « حاج منصور ارضی حاج محمود کریمی حاج محمدرضا طاهری حاج مهدی سلحشور حاج مهدی رسولی حاج سید مجید بنی فاطمه حاج سید مهدی حسینی حاج محمدرضا بذری حاج امیر کرمانشاهی »

اشعار رمضان ۱۴۰۲ یکجا » مشاهده

در این مجموعه, علاوه بر گلچین آثار جدید, مداحی های قدیمی از سال های قبل نیز منتشر شده است. علاوه بر دانلود فایل صوتی مداحی با فرمت [MP3] متن شعر مناجات با خدا در ایام سی شب ماه رمضان نیز در این مطلب برای استفاده مادحین قرار گرفته است. جهت مشاهده جدیدترین آثار مداحی کشور همراه صوت یکجا به صفحه اصلی سایت مراجعه کنید.

» جدیـدتـرین اشعار در ایـتا: عضویت
» جدیدترین اشعار در تلگرام: عضویت

 

حاج منصور ارضی ۱۴۰۲

وصل بر خوبان رسید آه و گرفتاری به ما

میرسید ای کاش گاهی وقت دیداری به ما

مال بد را بیخ ریش صاحبش انداختند

کی می اندازد نگاهش را خریداری به ما

دلبریِ این گداها دلشکستن بوده است

تا بیفتد میوه ی شب راه دلداری به ما

عیب چشم پُر خطا را اشک ما پوشانده است

چون گنه کاریم می آید فقط زاری به ما

هر طرف رفتیم اما مجلست کم آمدیم

خُب کم آوردیم آقاجان بده یاری به ما

سفره را انداختی ما زیر و رویش کرده ایم

یوسف زهرا نداری پس چرا کاری به ما

ای که خون چشمت از پرونده ی سنگین ماست

بی وفا هستیم اما تو وفاداری به ما

آبروی رفته ی ما را بده دست علی

از نجف مولا توجه کرده مقداری به ما

هر غروبی یاد آن ارباب عطشان کرده ایم

زهر شد از غربتش انگار افطاری به ما

آخرش با نوکری و خاکبوسی درش

میرساند دختر او تاج درباری به ما

آن سه ساله درد پهلو را تحمل کرد و گفت

کِی رسانده چکمه های زجر آزاری به ما

نه کسی آتش زده پشت درِ ویرانه را

نه هجوم آورده میخ از کنج دیواری به ما

این سحر مویی ندارم که ببافم پیش تو

خورده چنگ مردمان کوچه بازاری به ما

من سه سالم هست اما چون زن صدساله ام

طعنه های بد زدند اینبار بسیاری به ما

حاج محمود کریمی ۱۴۰۱

تو رب بنده پرور من عبد شرمسارم

این نامه ی سیاهم این چشم اشکبارم

اشکی بده که آبی بر آتشت بریزم

سوزی بده که گاهی آهی ز دل برآرم

العفو یا الهی العفو یا الهی

لطف و کرامت از تو اشک خجالت از من

بگذار تا بِگِریَم چیزی جز این ندارم

من بنده ی گنه کار تو کردگار غفار

تو مستحق عفوی من مستحق نارم

العفو یا الهی العفو یا الهی

تو در کتاب وحیَ ت از عفو خویش گفتی

من نیز کردم اقرار گفتم گناهکارم

من پشت کرده بودم از درگهت ز غفلت

تو باز روی دادی تا بر تو رو بیارم

عفو است اگر ز احسان جُرم مرا ببخشی

عدل است اگر در آتش سوزی هزار بارم

العفو یا الهی العفو یا الهی

میثم گر از تو پرسند آورده ای چه با خود

برگو تُهیست دستم اما علیست یارم

حاج محمدرضا طاهری ۱۴۰۰

یه چشم بهم زدن داره میگذره

نشه که جا بمونم از مهمونی

بسته شده دستای شیطون ولی

من توی نفسمم هنوز زندونی

گریه برام حال خوشی میاره

خشکیده چشمام ولی از قصاوت

خدا یه کاری کن که بعد این ماه

من بشم اهل خلوت و عبادت

انقده بخشیدی منو که دیگه

من از تو هستم همیشه طلبکار

تو خیلی جود و کرمت زیاده

نزن منو ای به گذشت سزاوار

ببخش از اینکه عوض خوبی هات

همش دارم رو به گناه میارم

انقده تحویلم گرفتی انگار

هیچ بدی و معصیتی ندارم

حالا شب هفتمِ دل پر گرفت

برا شب هفتِ محرم خدا

شیرخواره و سه شعبه و تشنگی

من بمیرم کاشکی از این غم خدا

میون لشکر روی دست بابا

تیره سه شعبه گلوشو دریده

مِنَ الاُذُن الیَ الاُذُن بمیرم

خدا میدونه آقا چی کیشده

جلو چشای مادرش رو نیزه

سر علی پیش سر باباشه

رباب لالایی میگه و از خدا

میخواد که زنده بعد از این نباشه

حاج محمدرضا طاهری ۱۴۰۱

ماندم چه کنم پیش تو شرمندگی ام را

دادم به گناهان شرف بندگی ام را

بر هم زده این نفس همه زندگی ام را

نادیده بگیرید سرافکندگی ام را

هرچند بَدَم پیش کریم آمده ام من

با دستِ گرفتار درش را زده ام من

یا سیدی یا سیدی یا سیدی العفو

جای تو شدم بنده ی دینار ببخشید

دلداده ام عمریست به اغیار ببخشید

کارم شده معصیت و انکار ببخشید

هربار خطا کردم و هر بار ببخشید

این بار گنه از من و این مغفرت از تو

در چَنته ی من نیست بجز معذرت از تو

یا سیدی یا سیدی یا سیدی العفو

با اینکه حقیریم سرِ خانِ حسینیم

ما ریزه خوره سفره ی احسان حسینیم

از مَهد الی اللَحد پریشان حسینیم

عمریست که سینه زن و گریان حسینیم

کاش از جگرم سنگ عقیقی بترشام

تا یار که را خواهد و میلش به که باشد

یا سیدی یا سیدی یا سیدی العفو

حاج محمدرضا طاهری ۱۴۰۲

الهی بی پناهان را پناهی یا الهی

به سوی خسته حالان کن نگاهی یا الهی

مرا شرح پریشانی چه حاجت

که بر حال پریشانم گواهی یا الهی

الهی یا الهی یا الهی

خدایا تکیه بر لطف تو دارم یا الهی

که جز لطفت ندارم تکیه گاهی یا الهی

الهی یا الهی یا الهی

گرفتم دامن بخشنده ای را

که بخشد از کَرَم کوهی به کاهی یا الهی

الهی یا الهی یا الهی

مران یا رب ز درگاهت گدا را

پناه آورده سویت بی پناهی یا الهی

الهی یا الهی یا الهی

حاج مهدی سلحشور ۱۴۰۰

یکی میخواد صدات کنه

میخواد جوابشو بدی

بهش بگی سلام رفیق

بهش بگی خوش اومدی

بهش بگی هر چی بودی

حالا دیگه مال منی

خیلی خوبه که جز به من

رو به کسی نمیزنی

من عار تو بودم ولی

تو بودی یار غار من

اگه نباشه لطف تو

سیاهه روزگار من

تموم دورامو زدم

تا غم روی دلم نشست

کارد که به استخون رسید

یادم اومد خدایی هست

هزار دفعه خوردم زمین

از بس روتو زمین زدم

از بس که قول دادم ولی

سر قرار نیومدم

حالا که اومدم پیشت

حقمه راه ندی منو

میخوام که واسطه کنم

یه آقای بی کفنو

حسین منو فرستاده

به من نشون داده راهو

به خاطر آقام ببخش

این بنده رو سیاهو

از این به بعد به خاطر

حسین گناه نمیکنم

با گناهام نوکریمو

دیگه تباه نمیکنم

خدا اجازه هست میخوام

برای بخشش گناه

دو خطی روضه بخونم

از بدن تو قتلگاه

تشنه تر از حسین کیه

غریب تر از حسین کجاست

پیش چشای خواهرش

سرش بریده از قفاست

حاج مهدی سلحشور ۱۴۰۱

ای اهل عفو و غفران یا رب الهی العفو

از هر خطا و عصیان یا رب الهی العفو

صدبار توبه کردم صدبار عهد بستم

با سنگ غفلتم باز آیینه را شکستم

هر بار چشم بستی بر این همه تباهی

تو اهل چشم پوشی من اهل رو سیاهی

تو اهل جود و بخشش تو غافر الذنوبی

من ناسپاس و بدعهد اما تو خوبِ خوبی

العفو اگر گناهم شد سد رحمت تو

محروم کرده من را از هر عنایت تو

العفو از آن خطا که شد مانع اجابت

انداخته مرا در گردابی از عقابت

دیدی گناه کارم دیدی که بی قرارم

دیدی که وقت عصیان خوف از عِقاب دارم

خاکسترم نکردی در آتش عذابت

ممنونم از تو یا رب از لطف بی حسابت

حاج مهدی سلحشور ۱۴۰۲

تو چنانی که منم شیفته و در به درت

نظری کن که بیایم نظری در نظرت

هر چه دیدی طَمَعِ بیشتر و بیشترم

باز دیدم کَرَمِ بیشتر و بیشترت

این همه جرم و خطا کرده ام و در عجبم

مشد اصلاً که مجازات شوم با تَشَرَت

کیستم این همه تحویل مگیرم که منم

بنده ی عاصی و رسوا شده و خیره سرت

شرمسارم که همیشه عوض این همه لطف

بوده ام در همه ی عمر فقط دردسرت

لطف کردی و رساندی منِ تنها شده را

به مناجات ابوحمزه و فیض سحرت

قَسَمَت میدهم امشب بعلیٍ بعلی

قَسَمَت میدهم آری قسم معتبرت

ثمر خلقت هستیست در انگور نجف

بچشان بر لب من جرعه ای از این ثمرت

گفتمت راه تقرب به سویت چیست بگو

گفتی از کرب و بلا راه بجویم به درت

گفتم اصلاً چه زمان یاد حسینت باشم

گفتی آن ثانیه که سوخت زبان و جگرت

گفتمت تشنه که گشتم چه کنم یاد غمش

گفتی آن لحظه مدد جوی ز چشمان ترت

گفتمت روضه بخوان تا که دلم نرم شود

گفتی از تشنه لب در دل خون غوطه ورت

گفتم اصلاً چه شده خم شده آقا کمرش

گفتی ای کاش نبینی غم و داغ پسرت

کاش هرگز نشود تا که ببینی روی خاک

مثل تسبیح تنش ریخته در دور و برت

حاج مهدی رسولی ۱۴۰۱

بیچاره ام دلخسته ام زارم نزارم

باز آمدم چون ابر بارانی ببارم

قلب سیاه و چشم خشک آورده ام من

اشکم نمی آید گره خورده به کارم

غیر از گناه و معصیت انگار اصلا

کاری نمی آید از این چشمان تارم

حرف جدایی را نزن دق میکنم من

من که بجز این خانه جایی را ندارم

چیزی بجز بار گنه بر شانه ام نیست

بار مرا بردار که افتاده بارم

هی قول توبه میدهم اما چه سودی

دیگر به قول خویش اطمینان ندارم

من را بسوزان اعتراضی که ندارم

نا اهلم و میدانم اصلا اهل نارم

بدجور دلتنگ غروب کربلایم

ای کاش میشد سر بر آن تربت گذارم

این روزها روضه به پا کردند در من

این روزها یاد لب خشک نگارم

قربان آن خواهر که پای نیزه میگفت

حالا ببین بر ناقه ی عریان سوارم

یک روز عباسِ علی دور و برم بود

حالا به شمر و حرمله افتاده کارم

حاج مهدی رسولی ۱۴۰۲

اگرچه باد معاصی مهاجم است هنوز

نسیم مرحمت تو ملایم است هنوز

صدای زمزمه ی لا اله الا انت

طنین توبه ی اهل عوالم است هنوز

به حُرمَت رمضان هاست گر زمان بلا

دلی که وقف سحر شد مقاوم است هنوز

قبول بنده ی تو دل به حُب دنیا داد

هنوز عشق تو در سینه حاکم است هنوز

تو پا فشاری من در گناه را دیدی

ببخش گرچه گناهم مداوم است هنوز

بیا و کاسه ی چشم مرا خودت پُر کن

فقیر پشت درت گریه لازم است هنوز

تمام عمر سرِ سفره ی علی بودم

گدایی من از این خانه دائم است هنوز

برای آنکه نرفته نجف چه سنگین است

میان خواب ببینید که عازم است هنوز

قسم به چادر آن مادری که سیلی خورد

قسم به فاطمه این بنده نادم است هنوز

گناهکارم اگر نوکر حسینِ تو ام

بگیر دست همانی که خادم است هنوز

سه شعبه از گلوی لاله ای گلاب گرفت

گُلی که باد برایش مزاحم است هنوز

حاج سید مجید بنی فاطمه ۱۴۰۰

سر راهت نشستم با دنیای گناهم

تو همراهی ولی من رفیق نیمه راهم

رسیدم دلشکسته به امید نگاهی

منو میبخشی امشب الهی یا الهی

****

تو این آشوبه دنیا به داد من رسیدی

یه جوری خوبی انگار گناهامو ندیدی

میدونی جز نگاهت ندارم تکیه گاهی

نگاهم کن دوباره الهی یا الهی

****

شب قدری دل من دوباره بی قراره

شبای قدرم انگار شبای انتظاره

ندیدم روشو اما دلم تنگه خدایا

زبون میگیرم امشب کجایی یابن زهرا

اشعار رمضان ۱۴۰۰ یکجا » مشاهده

 

حاج سید مجید بنی فاطمه ۱۴۰۱

نگاه رحمتی بکن به اشک و آه و یا ربم

دیگه باید چیکار کنم اگه نبخشی امشبم

چیه مقدرات من برا یه سالم

خودت بیا یه کاری کن عوض شه حالم

الهی العفو الهی العفو

****

برام یه کاری کن خدا دیگه شبای آخره

بزرگ جُرم من ولی بخشش تو بزرگتره

تو اوج نا امیدیا تو میدرخشی

همینکه اومدم یعنی میخوای ببخشی

الهی العفو الهی العفو

حاج سید مجید بنی فاطمه ۱۴۰۲

میباره از چشای بارونی

بارون نم نم و پشیمونی

تو این شبای خوبِ مهمونی

الهی العفو الهی العفو

شکسته قلبمو مثه بالم

پرونده ی سیاه اعمالم

پر از گناهمو چه بدحالم

الهی العفو الهی العفو

تو این شبا وقت مناجاته

وقت پناهه و عباداته

پناه من رقیه ساداته

الهی العفو الهی العفو

قسم به دختری که گریونه

به گیسوانی که پریشونه

یه دختری هی روضه میخونه

بابا بابایی بابا بابایی

خوش اومدی تو از سفر بابا

تو رو خدا منو ببر بابا

کجا یهو تو بی خبر بابا

گذاشتی رفتی

دیگه تمومه گریه و زاری

تمومه این شبای بیداری

آخه نگفتی دختری داری

گذاشتی رفتی

نذار بازم بهم جسارت شه

همین لباس پاره غارت شه

منو ببر که عمه راحت شه

بابا بابایی

نبودی از همه کتک خوردم

یه جوری زد که عمه گفت مُردم

حاج سید مهدی حسینی ۱۴۰۱

عاشقم کردی نمیگویم که دلخونم نکن

آخرین شبهای مهمانیست بیرونم نکن

باز هم با غفلتم شب را سحر کردم ببخش

از شب قدر تو جا ماندم ضرر کردم ببخش

آخرش دست گدا بر میوه ی طوبی رسید

راه را گم کرده بودم باز هم زهرا رسید

کیمیا میخواستم او خاک چادر را تکاند

مادری کرد و کنار سفره اش من را نشاند

هرچه بد باشم ولی مادر به من وابسته است

گرچه من توبه شکستم او دلم نشکسته است

من که با بی آبرویی آمدم در میزنم

دست خالی چنگ بر دامان حیدر میزنم

هرچه من گفتم خطاکارم گنه کارم ندید

با تمام آبرو ریزی علی من را خرید

گفت در دستان من پرونده ی جاریِ توست

اسم غفار خدا قبل از گنه کاری توست

پست بودم آبرو دارِ محل کرده مرا

با لباس پاره ام مولا بغل کرده مرا

ای خدا ای کاش امشب تا سحر کاری کنی

آب باران نجف را بر سرم جاری کنی

قفل بر پایم بزن تا قفل آهم بشکند

تیشه بر جانم بزن قلب سیاهم بشکند

اشکِ کم اینجا برات صدبرابر میدهد

روزی ام را حضرت موسی ابن جعفر میدهد

بر سرِ این روزه دار از چه بلا آورده اند

پیکرش را روی تخته پاره ها آورده اند

استخوانش با عبای پاره اش درگیر بود

لحظه های آخری هم بر تنش زنجیر بود

من فدای آن کسی که دخترش حیران نشد

روی پُل تشییع شد اما تنش عریان نشد

دردِ دل میکرد آقای غریبم با حسین

فاطمه پشتِ جنازه داد میزد یا حسین

پاره پاره ذکر یا رب زیر پا افتاده بود

مصحف قرآنِ زینب زیر پا افتاده بود

مادرش با قدِ خَم ناله به هامون میکشید

از دهان تشنه ی او نیزه بیرون میکشید

حاج سید مهدی حسینی ۱۴۰۲

مویم سفید گشته و رویم سیاه شد

رویم سیاه هرچه که شد از گناه شد

سرمایه ی جوانی ام ارزان فروختم

طی شد جوانی منو عمرم تباه شد

تو اختیار دادی و گفتی که بنده باش

صد حیف از این اراده که خرج گناه شد

یک بار هم شده بزنم امتحان بکن

شاید گدای شب به شبت سر به راه شد

رویی برای توبه نمانده است ای کریم

اما دوباره ذکر لبم یا اله شد

لطف تو بود فاطمه ما را قبول کرد

اشکم همیشه خرج مصیبات شاه شد

این جمله را به نیت روضه نوشته ام

آقا که رفت زینب او بی پناه شد

اهل زمین و اهل سما ناله میزدند

شمر لعین که واردِ در قتلگاه شد

وای از دمی که لشکر اعدا نکرد شرم

بعد از غروب نیتشان خیمه گاه شد

یک سو سنان و یک طرف دشت حرمله

زینب میان قائله بی تکیه گاه شد

حاج محمدرضا بذری ۱۴۰۱

آنکس که اولِ ماه دست مرا گرفته

سی شب برای من در میخانه جا گرفته

با یار وعده دارم هرشب همین حوالی

شبهای ساکت من بوی خدا گرفته

هرکس بدِ مرا گرفت او خوبی مرا گفت

پشت مرا همیشه بی ادعا گرفته

صدبار گم شدم من در کوچه های دنیا

من کور بودم و او بهرم عصا گرفته

ای دوست قدیمی من را که خاطرت هست

من آن بدم که قلبم بوی خطا گرفته

تنگ است دست سائل خرجی ما ز باباست

از دست مرتضی بود هرچه گدا گرفته

حق میدهی به چشمم غیر از علی نبیند

چشم مرا شکوه ایوان طلا گرفته

برکت به چشممان زد رحمت به حالمان زد

زهرا برای عشاق دست بر دعا گرفته

بالاترین عبادت خون گریه بر حسین است

عابد عبادتش را از کربلا گرفته

افطار سینه زنها با گریه میشود باز

نوکر به یاد ارباب آب و غذا گرفته

ای روزه دار تشنه تشنه فقط حسین است

جای فرات آن لب بر چکمه ها گرفته

با قاتلش بگویید ذبح غریب زشت است

پیش نگاه زهرا خنجر چرا گرفته

اشعار رمضان ۹۴ تا ۹۹ یکجا » مشاهده

 

حاج محمدرضا بذری ۱۴۰۲

هرچه عمرم رفت و مویم شد سپید

چشم تو از من بجز غفلت ندید

قصه ی من هم به پایانش رسید

نا امیدم نا امیدم نا امید

آمده عبد فراری سر به زیر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

گرچه من نان علی را خورده ام

دل به دست او ولی نسپرده ام

صاحبم را سالها آزرده ام

آخرِ کارم شده افسرده ام

شرم بر من توبه کردم دیرِ دیر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

رفت از یادم که نوبت میرسد

این شلوغی ها به غربت میرسد

لحظه ی مرگم به سرعت میرسد

نوبت آن قبر خلوت میرسد

دو ملک هستند آن هم سختگیر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

دیگر این پرونده پیش قاضی است

حضرت صاحب ز من ناراضی است

من نماز و روزه هایم بازی است

سالها کارم فقط لفاظی است

تو بزرگی و من آن عبد فقیر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

آخر از امروز و فردا کردنم

بوی معصیت گرفته این تنم

دوستی ها میکنم با دشمنم

آنکه عمرش را هدر داده منم

حضرت باران بزن بر این کویر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

غصه دارم غصه های بی حساب

مستحقم تا بسوزم در عذاب

مانده بهر من فقط یک انتخاب

ناله از دل میکشم با بوتراب

من علی دارم امامی بی نظیر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

مستمو هوشیار میگویم علی

هرکه گفت از یار میگویم علی

یکصد و ده بار میگویم علی

جای استغفار میگویم علی

او گرسنه نوکرانش سیرِ سیر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

گرچه ما خاریم گلشن کربلاست

خاک ما گفته است میهن کربلاست

جنت عشاق اصلاً کربلاست

راه آدم گشتنِ من کربلاست

کربلا راهم بده ای دلپذیر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

در شلوغی های آن گودال تنگ

گیسویی از پشت سر میخورد چنگ

نیزه بود و تیغ بود و چوب و سنگ

پیش زینب خورد طبل ختمِ جنگ

ماند بی سر پیکری بین حصیر

یا مجیر و یا مجیر و یا مجیر

حاج امیر کرمانشاهی ۱۴۰۱

بار گناه آورده ام روی سیاه آورده ام

ای تو پناه عالمین بر تو پناه آورده ام

بر درگهت ای مهربان قلبی پر آه آورده ام

جانی پشیمان از گناه بر تو اله آورده ام

اِغفِرلَنا یا ذَالاُولی یا جابِرَ العَظمِ الکَسیر

جان شهید بی کفن دست مرا امشب بگیر

من دیده گریان آمدم زار و پریشان آمدم

زخمی ز تیر معصیت افتان و خیزان آمدم

آلوده ام آلوده ام اما پشیمان آمدم

تا کوله بارم پر شود سوی کریمان آمدم

یا ساتِر و یا ذُوالمَنَن یا غافِر الذَنبِ الکَثیر

جان شهید بی کفن دست مرا امشب بگیر

کردی عطا دیدی خطا کردی وفا دیدی جفا

تو غافری من مُذنِبَم تو ساتِری من بی حیا

ای تو به جان من طبیب درد از من و از تو دوا

یا رب نگاهی کن که من از بند تن گردم رها

بشکسته گر بال و پرم عمری گدای این درم

یا رب ز درگاهت مران دل بی قرار حیدرم

از ماه مهمانی تو مست از شراب کوثرم

دل بی قرار روضه ی لب تشنه شاه بی سرم

ای جان جانانم حسین ای روح و ریحانم حسین

ای جان شیرینِ علی ای بهتر از جانم حسین

باشد همیشه هر زمان ارباب ما نعم الامیر

جان شهید بی کفن دست مرا امشب بگیر

جسمش تهِ گودال رفت با ضربه ها از حال رفت

در زیر نعل مرکبا زخمی ترین پامال رفت

آوای زهرا تا خدا از گوشه ی گودال رفت

در آن هیاهو معجر و انگشتر و خلخال رفت

یا نور مطلق فِی الظُلَم یا رازِقَ الطِفلِ الصَغیر

جان شهید بی کفن دست مرا امشب بگیر

 

 

مهجه؛ انتشار جدیدترین متن مداحی
ایـراد تـایپی متن شعر رو اطـلاع بدید

Mohjat.Net

 

مطالعه بیشتر