مرکبا سیراب بودن اما * کربلایی حسن عطایی

من رو حلال کن واسه دردی که چند ماهه افتاده توی پهلوت صورت کبود من حلالم کن حیدر بمیره واسه بازوت تنهاترین…

الا ای قوم من جان محمد روح قرآنم ولی الله اعظم شهریار ملک امکانم زعیم و رهنما و نا خدا و فُلک…

همیشه میگن رفیقا خوش به احوال شهیدا همونایی که گذشتن از تعلق های دنیا همونا که رو سفیدن روز محشر پیش زهرا…

خدا رو شکر که هر که بپرسه ازم کجایی ام جواب من همیشه همینه امام رضایی ام جایی بیشتر نداره از حرمش…

خیز و با نغمه مادر مادر روی کن بر حرم پیغمبر از دل خاک تن آن دو نفر تو در آر و…

من آمدم عمو نگرانی برای چه فکر خیام و فکر زنانی برای چه عمو حسین یا مظلوم پیش تو آمدم که نگویند…

اومده خدای دلبری آقام امام عسکری سرم فدای پاقدمش چراغونی های حرمش بی خودی نیست اسمش حسنه به مجتبی رفته کرمش میاد…

چه برو بیایی داشتیم کجاست اون روزا فاطمیه هایی داشتیم کجاست اون روزا سابقه نداشته اینقدر ازت دور باشم چه محرمایی داشتیم…

همین که کردی ادا رسم دست بوسی را شبیر داد به دستت عصای موسی را به روی اسب نشستی شبیه بابایت ندید…

تکیه گاهم حسنه پشت و پناهم حسنه حاضرم گدا باشم وقتی که شاهم حسنه ایمان داره تو معرکه مثل علی میدان داره…