این پیرهن مشکی احرام روضته » محمدرضا نوشه ور ۱۴۰۲ + متن شعر

میبرندم سرِ بازار چشمت را ببند نور چشم حیدر کرار چشمت را ببند شد نقاب صورت من آستین پاره ام بی تو…

به دلم گفتم اینو نمیشه دیگه بهت دوباره فرصت بدم بشکنه دستم اگه به کسی بجز حسین دست رفاقت بدم وصله ی…

من حسن را نور عینم پادشاه عالمینم قاسمم یار حسینم **** این منو خون گلویم عاشق تیر و سنایم خون عسل شد در…

ای گریه بر تو مایه آرامشم حسین ناز تو را به جان و دلم میکشم حسین با اشک روضه صبح من اغاز…

بازم غم کوچه روضه نفس گیر شد اینجا همون جاست که امام حسن پیر شد کوچه شده تیره و تار ببخشن سادات…

پیروهنی رو که فاطمه بافته پهلو تا پهلوشو نیزه شکافته مُقَرَم واسه ی تو روضه گفته یا مظلوم مقتل خوندم و چند…

تو خواستی کمی ز کار عشق سر درآوری و از نهال قامت خودت ثمر در اوری امانتی به مادر تو داده بود…

یا بسوزان در میان شعله خاکستر شوم یا ببخش این بنده را آدم شوم بهتر شوم بنده بد را زدن کاری ندارد…

چقدر شلوغ قتلگاه نمیرسه صدات نمیدونم باید حسین چیکار کنم برات لبای تشنه تو شد مصیبت فرات عجب قیامتی شده غروب کربلا…

علم بیارید علم کشا یاد علمدار کربلا سینه زنا سینه بزنید به یاد دستی که شد جدا اذن عزا بده ای صاحب…