خورشیدم تویی آوارت منم » محمود کریمی ۱۴۰۲ + متن شعر

خورشیدم تویی آوارت منم

دلداده ی ضریح گهوارت منم

امیدم تویی بیچارت منم

بیچاره ی مادر بیچارت منم

گریه ببین کجا به کار اومده

پدر با طفلِ شیرخوار اومده

زلزله افتاده تو کربلا

پیمبری با ذوالفقار اومده

اگه شهید نمیشدی تو رو تو خواب میبستن

تو رو به طناب میبستن تو رو با رباب میبستن

****

دستاش خونیه مردی که تو رو

میبوسه و لبای کوچیک تو رو

بوسید تا دمی که تیر بوسه زد

رگهای رو گلوی باریک تو رو

اگه تو رو ببینن اهل حرم

قبل اسارت میمیرن همه

چی به سرت اومده که از رباب

تو خیمه ها رو میگیرن همه

اگه شهید نمیشدی دیدنِ آب میکشتت

حجم طناب میکشتت رنج و عذاب میکشتت

اگه شهید نمیشدی حال رباب میکشتت

غم بی حساب میکشتت بزم شراب میکشتت

****

جسمت روی نی غوغا میکنه

دستات داره هنوز گره وا میکنه

روی نیزه ها چشماتو ببند

مادر داره تو رو تماشا میکنه

هرکی سرِ تو رو – روی نیزه دید

برا دل مادر تو آه کشید

میگن هنوز تو ترکش حرمله است

همون سه شعبه که گلوتو درید

اگه شهید نمیشدی بعد قیام میمُردی

علی الدوام میمردی تو ازدحام میمردی

اگه شهید نمیشدی تو را شام میمردی

هر شب باهام میمردی تو هم کتک میخوردی

.

با نوای حاج محمود کریمی
شب هفتم ماه محرم ۱۴۰۲
اشعار محرم ۱۴۰۲ یکجا » کلیک کنید
ایراد تایپی متن شعر رو اطلاع بدید
Mohjat.Net
.

متن کامل