روضه چراغ روشن راهمه ” حسین سیب سرخی ” شعر کامل

باید که دنیا فصل در فصلش خزان باشد وقتی که با تو انقدر نا مهربان باشد ای کاش اقا میشد امشب زائرت…

هنوز حسین فدایی داره علی میخواد علم برداره شیرخواره اومده برا رشادت کرب و بلا پیر و جون نداره رباب برات و…

بالاست آنقدر درجات جلال اشک تا حوض کوثر است مسیر کمال اشک در عرصه ندیدن نامحرم آن که برد انداختند گردن چشمش…

تو غربت دنیا موندم از همسفرم جا موندم تنهای تنها موندم همنفسم رو با قد کمون دیدم تو این همه غربت داغ…

من تو رو میبینم تو منو تو خونای لب و دهنو من به روی خاک افتادنو تو تیرو به تابوت زدنو ای…

عموجان زدم پا برهنه به میدان یا حسین ببین امده اخرین یار تو دلم را ببین شد گرفتار تو اگر که ابالفضل…

اللهم اجعلنی من جندک فَاِنَ جُندَکَ هُمُ المُفلِحون اللهمَ اجعَلنی مِن حِزبِکَ فَاِنَ حِزبَکَ هُمُ الغالِبون حزب اللهی ام و ثاراللهی ام…

الهی هیچ کسی خونه خراب نشه پدر خونه از خجالت آب نشه قاتل هیچ کسی نشه بی آبی و طالع مادری مثه…

وای وای وقتی که میدیدم عمه ام رو زیر تازیونه ها وای وای وقتی که رو نیزه سنگ خوردی از رو بوم…

متن مداحی اینجا هیچکی سر از پا نمیشناسه حسین طاهری اینجا هیشکی سر از پا نمی شناسه اینجا هیچکی سر از پا…