حسین ستوده ( تنها بین قتلگات اومدم ) ۱۴۰۳ + متن شعر

کار تو همه مهر و وفا بود رضا جان پاداش تو کی زهر جفا بود رضا جان آن لحظه که پرپر زدی…

بگو چرا شده امشب خرابمون چراغونی رسیده از تن بابام فقط یه صورت خونی بمیرم از این رسم فلک بمیرم لبام داره…

دارد دل و دین میبرد از شهر شمیمی افتاده نخ چادر او دست نسیمی تسبیح دلم پاره شد آن دم که شنیدم…

پر میگیره دل من تا گنبد خضرا دم میگره دوباره مولا رسول الله بهاری و با گل ها میخونه این دل شیدا…

علت همه گرفتاریا دوری از نمازه بیا با خدامون آشتی کنیم درِ توبه بازه خدا چاره سازه آقایی که گفتی انی احب…

واسه ظهور آقام من فقط دعاشو خوندم نمک دستشو خوردم باز نمکدونو شکوندم تو کدوم صحرا نشسته مجلس عزا گرفته واسه دعا…

دست من به مویی بنده قاتلت داره میخنده پاشو بریم به خیمه عمو جون عمه زخماتو میبنده وای پناه حرم وای سایه…

اوج غربته اونی که کشتی سعادته الآن زیر بار خجالته وای وای وای حرفشم بده به دشمن واسه بچه رو زده برا…

امشب شب انا الیه الراجعون است فردا زمین کربلا دریای خون است آجرک الله بقیه الله امشب شب راز و نیاز عاشقان…

ای که سرمایه نداری به کفت جز آهی عشق دلدار اگر میخواهی با دل مست و خرابم بده دستی و نما همراهی…