حسین ستوده ( توی میدون میره شونه به شونه ) ۱۴۰۳ + متن شعر

به رسم ادب به رسم وفا سلام یا حسین سلام کربلا به تو دلبستم عمری حسین بابی انت و امی حسین تشنه…

توی جشن مهتاب با یه قلب بی تاب امشب ای جوون بیا عیدی بگیر از جوون ارباب نوری از سمت جاده میاد…

رسیدم من کنار تو تا از مرکب تو افتادی یه جوری تو صدام کردی که گفتم دیگه جون دادی بگو که جای…

خمینی ای امام خمینی ای امام ای مجاهد ای مظهر شرف ای گذشته ز جان در ره هدف چون نجات انسان شعار…

شمر اگه بره سنان نمیگذره تو قتلگاه تو زمان نمیگذره حتی ازت دمِ اذن نمیگذره تو قتلگاه تو زمان نمیگذره غروب شد…

اومدنت یعنی یه دنیا شوق و امید اومدنت آقا بهارو میده نوید اومدنت یعنی خدا دعامو شنید روشن تر از آیینه ها…

یه داغه یه درده که انگاری مثه باده خزونه یه بغضه که داره بازم قلب ماها رو میسوزونه یه مرده غریبه کسی…

کی شده بهر ظهورت لااقل کاری کنم در نبود تو بلد بودم فقط زاری کنم حال اگر فکر تو بودم روزگارم این…

واسه نفس گرفتن تا خیمه برنگشته کمتر بهش بخندید سنی ازش گذشته ماه حرامه رهاش کن مگه نمیدونی امامه ماه حرامه حسین…

گریه و ناله و آه و حسرت و شب زنده داری شب زنده داری خوبه اما نه با زخمای کاری چجوری خواب…