حسین ستوده ( چه بهشته کربلا روی قلب من ) ۱۴۰۳ + متن شعر

یا کربلا تربت اعلا یا کربلا تربت اعلا یا کربلا جنت اعلا یا کربلا جنت اعلا من کشته عشق تو هستم یا…

اگر چه کاهم از آتش اِبا نخواهم کرد نماز سوختنم را قضا نخواهم کرد بدون مهر تو خورشید را نمیخواهم بدون نام…

خودت گفته بودی مثه اکبرم چرا پس نمیزاری میدون برم اجازه بده تا که ثابت کنم منم بچه شیر یل خیبرم تو…

فلک یک آسمان خورشید و ماه و اختر آورده ملک ساغر به بزم عاشقان از کوثر آورده به مکّه آمنه بار دگر…

من بنده دست بخشنده ات هستم از بس که بخشیدی شرمنده ات هستم منم بنده تو عبد شرمنده تو منم غرق شرم…

قسم به آب چشمه ها به حق بارون خدا که قطره های اشکمو با عشق تو سرشتم اسیر تو شده سرنوشتم وقتی…

حرمت حسرتی شده که تو دلا مونده تو بگو من چیکار کنم با دلِ وامونده به امانات حرم تو دلمو دادم خودم…

ناگهان بال و پرم آتش گرفت سوختم پا تا سرم آتش گرفت با گلت سیلی نمیدانی چه کرد پلک چشمان ترم آتش…

دلبری کار چشات من که میمیرم برات ارزوم اینه باشم بین کشته مرده هات مردم از تیر نگات از صدای اشنات پاره…

آخر راهی شدی از خیمه پر زدی من شرمنده شدم نباید میومدی حالا که اومدی بیا تو بغلم بیا پسرک شیر جملم…