عمر من سر شد در این خونه | مجید بنی فاطمه ۱۴۰۳ | متن شعر

پنهون ماه نیمه شب من تو تاریکی این شب ابری نوکر میخونه موقع مرگش ارباب ابکی لظلمت قبری لحدو میذارن پیرهنی رو…

السلامُ علی ساکن سامرا اَستَجیرو بِکَ یا امام الهُدی مولا مولا به فدای صحن و مرقد تو پر زد پر زد دل…

نمردم آخر سر تو رو رو نیزه دیدم پی تو روی خار دویدم چیا ز حرمله شنیدم رگاتو دیدم یه عده نابلد…

پاره ی قلب مصطفی یا رضا ای حرمت عرش خدا یا رضا بر بی پناهان تنها پناهی جانِ جوادت بنما نگاهی جانم…

منم که زیر پر و بالم آسمانم بود تمام عرش خداوند آشیانم بود منم که زینب کبرایم و نگاه فلک همیشه محو…

جذبه و جاذبه و جلوه‌ اعظم حسن است علی و عالی و علامه و اعلم حسن است به خداوند بهشتش حسن آباد…

عفیفه النساء عقیله العرب شریکه الحسین یا زینب دوباره عهد می بندند پیروان راه زینب با خون سرخ حسینو چادر سیاه زینب…

تو مثل درد میمانی منم بی درد و درمانم چگونه جان سپردی فاطمه در پیش چشمانم تو مثل یک شقایق آرزوی مرگ…

ای سایه تو بر سر زینب حسین من ای یادگار مادر زینب حسین من ای غرق خون برابر زینب حسین من رفتی…

کشته جان دادنمو مثلی منی نیست عشق جنونیست که آن دم زدنی نیست داغ ترین روضه جان سوز جنونم تا که بخوانند…