نگام کن بغلم نمیکنی | سیدرضا نریمانی ۱۴۰۳ | متن شعر

آدم میشم قبل از اینی که به سنگ سرم بخوره تقدیر خوبه که با دستای امام حسین رقم بخوره اومدم بهت بگم…

یه عده مادرای پهلوون شهید میدن جوون جوون جوون شهیدای مدافع حرم غریب میرن میان چه بی نشون شنیدن ناله واغربتا رو…

من بنده دست بخشنده ات هستم از بس که بخشیدی شرمنده ات هستم منم بنده تو عبد شرمنده تو منم غرق شرم…

من الغریب نوشتی الی الحبیب سلامی حبیب رفت به میدان چه رفتنی چه قیامی سحر نسیم گذشت از سر مزار شهیدان هنوز…

الا ای مظهر جود خدایی جوادی حضرت ابن الرضایی تو عبداللهی و مولای مایی کرامت از شما از ما گدایی دو دست…

ساقی هر جا فکر آبه روی دستاش دریا خوابه ساقی ساقی زمین و آسمونا همه گرم تماشا به طواف روی حسینه قنداقه…

نشسته نم نم بارون امشب توی بین الحرمین گرفته جشن تولد زهرا برای ارباب حسین فطرس رو ببین اومده از عرش برین…

نه سال غم گسارم بودی علی نه سال غم گسارت بودم علی نه سال سایه رو سرم بودی علی نه سال من…

حالت بده شبیه زندگیم یعنی میشه بازم مثه قدیم دردامونو بازم به هم بگیم من از صدای لرزون حسن حالتو میفهمم من…

پیش پای خودش به خاک افتاد همه را با نگاه پس میزد تکیه بر نیزه غریبی داشت خسته بود و نفس نفس…