اومدم اقرار کنم اصلا کربلایی جواد مقدم

ته گودال که جای پسر زهرا نیست جای قرآن که به زیر سُم مرکبها نیست پیروهن از تنِ بی سر شده درآوردند…

جان من جانان من دین من ایمان من شغل من شد نوکری روضه  اب و نان من من سگ کوی حسینم قطره…

سایه رو سرمو دوست دارم این چشای ترمو دوست دارم ببرن منو بهشتم آقا زندگی تو حرمو دوست دارم میسوزم با داغ…

هزار بار شکستند رکن مولا را یکی نگفت چرا میزنید زهرا را همین که فاطمه اش بر روی زمین افتاد سیاه دید…

کجا سر بذارم که آروم بگیرم کنار تو مهمون شمشیر و تیرم ببین خواهرت رو که میگه اسیرم الهی بمیرم منو تنها…

مرا میبینی و هر دم زیادت میکنی دردم تو را میبینم و میلم زیادت میشود هر دم به سامانم نمیپرسی نمیدانم چه…

شیرین ترین روزای زندگیمو خنده از ته دلِ قدیمو ازم گرفتن اگه میخوای دلیل گریه هامو جلو چشام مادر بچه هامو ازم…

خبرت هست که آن طاق معلا افتاد ناگهان کنگره سنگی کسری افتاد خبرت هست ستون های یهودا افتاد خبرت هست هبل خورد…

نبودی و سراغتو خیلی زیاد گرفتم حالا که پیشم هستی یه شعر برات بخونم که تازه یاد گرفتم دویدم و دویدم تا…

عمو جون منو مثه اکبر بدون لباس رزم اندازه تنم نمیشه دارم میرم اشکای تو مانع رفتنم نمیشه دارم میرم دارم میرم…