اول عشق شور شیرین است
بعد از ان روز ها غمگین است
عاشقم کرده لحظه های حرم
جای من زیر پاست پایین است
ناله کن دل شبیه مادر او
گریه ای کن که گریه تسکین است
روز اول که دیدمش گفتم
انکه روزم سیه کند این است
ناله ام از بلاد عباس است
گریه ام خانه زاد عباس است
بیعت خویش از همه برداشت
غیرت عشق رنگ دیگر داشت
شمع خاموش و خیمه ها خالی
ماند هر کس که شوق در سر داشت
جمع اصحاب جمع شد اما
هر چه دلشوره بود خواهر داشت
گفت با خود ولی خیالی نیست
تا که عباس بود لشکر داشت
نفس خیمه گاهم عباس است
تکیه گاهم سپاهم عباس است
یک حرم هست و یک علمدار است
پاسبان خیام بیدار است
گرچه عباس هست پس چرا اینجا
حال هر کس که دیده ای زار است
کودکان بین خیمه میلرزند
و گمانم رباب تب دار است
خواب از چشم ها پریده حرم
فکر فردا به فکر بازار است
عمه از کارما خبر داری
از علمدار ما خبر داری
دور خیمه امیر تنها بود
چشم هایش به سمت صحرا بود
ناگهان دید یک سپاهی را
ناگهان دید قبله انجا بود
از صدای علی دلش لرزید
خواهرش بود یا که زهرا بود
سر به زیر است زیر چشمی دید
چشم زینب شبیه دریا بود
گفت عباس این چه هنگام است
همه جا صحبت امان نامست
***
زمزمه خیمه آب زمزمه آب ابالفضله
هستی عالم حسین هستی ارباب ابالفضله
اقا ابالفضله سقا ابالفضله
سقای تشنه دنیا ابالفضله
علی العباس واویلا
.
.
لطفا اشتباهات تایپی متن اشعار را اطلاع دهید.
کپی کردن اشعار تنها با ذکر لینک مهجه مجاز است.
استفاده تجاری از اشعار مورد رضایت نیست.
.
Mohjat.blogfa.com
Mohjat.net
.