قامتت روی زمین مثل قد عباس است * حاج محمود کریمی

قامتت روی زمین مثل قد عباس است

بند بندت همگی زخم مجسم شده اند

نعل ها از تن تو قسمت خود را بردند

چند عضوی به گمانم ز تنت کم شده اند

این صدای نفس توست که خس خس دارد

استخوان های تو ای وای که در هم شده اند

***

قد کشید و بلند بالا شد تا ملک پر زد و مسیحا شد

به همین قد اکتفا فرمود بند کفشش نبست و موسی شد

طفل معصوم گفت که تشنه لبم همه جا شرم مال سقا شد

اربا اربا شده است از داخل این حسن زاده پور لیلا شد

چند ابرو اضافه بر رخ داشت یا سم اسب بر رخش جا شد

صبح پایش رکاب را پس زد عصر قدش چو قد اقا شد

***

پاشو کم کم تا حرم راهی نمونده

کی گرفته کاکلت رو روی این خاکا کشونده

قاسمم گیسوهات دست نسیمه

تو رگات خون کریمه پشت تو با گریه گفتم

نزنیدش این یتیمه

عمو جونم نمیتونم که دیگه نفس بگیرم

بیا از این رد خونم تا رو زانوهات بمیرم

من و بین خنده هاشون میکشن با نیزه هاشون

استوخونام و شکستن زیر پای مرکباشون

عمو جونم عمو جونم

.
.

لطفا اشتباهات تایپی متن اشعار را اطلاع دهید.
کپی کردن اشعار تنها با ذکر لینک مهجه مجاز است.
استفاده تجاری از اشعار مورد رضایت نیست.
.
Mohjat.blogfa.com
Mohjat.net

.

متن کامل