همه میرن به مقصد میرسن من چی شعر اجتماعی مجتبی نظری پور

من شکر خدا سایه ی سر دارم یک عمره ارادت به حیدر دارم من کرب و بلاهایی رو که رفتم از دختر…

کرامت با تو محکم شد طفیلی تو حاتم شد نمک گیر تو عالم شد قدر را چون قضا کردی نبی عزت علی…

سلام بر کسی که حی دادار زده تموم عالمو به نامش آرزومه جنازمو یه روزی خاک کنن تو وادی السلامش چه بخوانمت…

راس تو را به روی نی هر چه نظاره میکنم سیر نمیشود دلم نگه دوباره میکنم ز اشک و آه سینه ام…

دوباره بوی گریه های شبونه ناله هایی که دل ها رو میسوزونه صدای نوحه خون که داره میخونه وقتی بارون می باره…

پیشکش دربار تو دو هدیه آوردم غم مخور تنها شدی داداش مگه مردم قلبی که زار و مبتلاته مستحق نیمه نگاته غم…

جنگیدم به نفس های آتشینم بعد از تو سالار نیزه نشینم عشق من میمیرم آخر از غم تو عشق من قاتلم داغ…

هرکه نشد معتکف بر تو خبر میدهد عمر گرانمایه را او به هدر می دهد ثانیه به ثانیه تلخی این روزگار پیش…

سرشک سرخم به رخ روانه غریب و زارم در آشیانه شرر کشد از دلم زبانه به سینه دارم غم زمانه کسی ز…

ستاره ی شبم کجایی کی شود از سفر بیایی خرابه شد ستاره باران / بابا بیا به بزم دخت ویران / بابا…