کربلایی حسن عطایی

روضه دوای درده باید همیشه باشه زشته برا گدا که از دلبرش جداشه منو بیچارگی منو اشک چِشَم نگاتو برندار شاید آدم…

شب جمعه شب رحمت شب توبه توی هیئت شب موندن به پای عهد و پیمان شب آوای هم عهدی شب هم عهدی…

پرچم عشق تا وقتی که باشه روی دوش ابالفضل رفیعه پای حرف امامش ابالفضل بیشتر از کل عالم مطیعه به کجا رسیدی…

یا حسین ای حسین ببین آخرش تو عراق یا حسینو ببین آخرش تو عراق قصه ی من و تو میکشه به فراق…

امیره صاحب منسبه بی نظیره زمزمش جوشنه و مجیره من کجا غلامیه حیدر نوکرش صاحب الغدیره نوکراش از راه نجف نشینی ها…

سلامٌ علی ساقی عزیز دل عشاقی تو سلطان و نوکری منم به قوت خودش باقی من اسیر پرچم تو ام و دل…

همیشه با شکوه و با احساس مردونگیش زبون زد دنیاس ارمنی ام میگیره حاجت از دستای با کفایت عباس روزیمون باشه ایشالله…

دره خونت اومدم این من و این گناهم هرم اشکامو گرفت عاقبت اشتباهم دستمو رد نکنی دق میکنم به قرآن با همه…