کربلایی وحید شکری

خوش به حال اونکه جون بده راحت آرزومه مرگ اینجوری واست وسط زمین شارع القبلت بشینمو بِم اجل نده مهلت تنهام امام…

دم نبود علی که نبود عالم نبود لو اجتمع الناسِ علی حب علی دیگه جهنم نبود ای حضرت شهریار ای حیدر شهسوار…

دلگیرم از دنیایی که واسه خودم ساختم هر چی تو دادی هر چی داشتم هر چی بود باختم رفتم پی کارم حواسم…

خیلی دوسِت دارم دل به دل راه داره عشق با مفهومه عشق معنا داره عشق یعنی چشمای ابالفضل قد و بالای ابالفضل…

با هم برادریم فقط یه شرطی داره قبول کنی من میگم با هم برادریم شرط برادری ما همینه اول بگی علی امیرالمومنینه…

لذت نوکریم به همینه سینه میزنم رقیه ببینه چند لحظه که شده با باباییش بیاد و میون روضه بشینه عشق الآن و…

به دریا زده غضبش رو هرکی دیده زود جا زده رگ غیرتش دوباره بالا زده مثل یک شیر به گله تنها زده…

به وصل خود دوایی کن دل دیوانه ی ما را کسی جز تو نمیفهمد دل افسرده ی ما را مراد از زندگی…