حسین سیب سرخی

چشم ترم سوخت این جگرم سوخت غروب عاشورا جلو چشام حرم سوخت تو شعله دامن رقیه خواهرم سوخت یکی میگفت عمه ببین…

قمر العشیره حیدر قبیله دل به رشته های علمت دخیله ای بزرگ نوکرا عباس ای دوای درد ما عباس ارمنی ها سفره…

خوبه دلی که به تو مبتلاشه آدم خوبه زائر کربلا شه دستی که سینه میزنه برا تو به خاک میخوره باید طلاشه…

بابا کجا رفتی ندیدمت از خیمه ها رفتی ندیدمت رو نیزه ها بودی میدیدمت تشت طلا رفتی میدیدمت میدیدمت با این چشای…

نه عبا مونده براش نه عمامه اینکه زیر دست و پا مونده امامه این چه سربریدنیه از سرِ ظهر که شروع شده…

برخیز که شور محشر آمد این قصه ز سوز جگر آمد دریا به سوی دریا روان شد آماده لشکر آب آور آمد…

افتخار خونه ی ام بنین جانم ابالفضل جانم ابالفضل جانم ابالفضل بهترین برادر روی زمین جانم ابالفضل جانم ابالفضل جانم ابالفضل ابالفضل…

عباس ماه روی زمین شیر ام بنین ای برادر من از عالم سری سپهدار و سرلشکری تو میدون مثل حیدری علمداری قتال…