حسین سیب سرخی

ما رو توی بازار شام می گردوندن دل ما رو با طعنه ها می سوزوندن روی خاکا ما رو کشوندن واویلتا کجایی…

دل را که بی گدار به دریا نمیزنند هر کس پدر نداشت که او را نمیزنند قلبی که زخم بی پدری را…

از دم دروازه معلوم است بد تا می کنند خیره سرهایی که زینب را تماشا می کنند گاه با شمشیر و نیزه…

با اسمت عالمو دیوونه کردی چقد دل می بره آوازه تو واست فرقی نداره خوب یا بد فدای لطف بی اندازه تو…

عشق یعنی تا نفس باقیست مثل شهریار روز و شب نام علی را میبرم با افتخار گفته در وصف شکوه او خوده…

آمدم ای شاه پناهم بده خط امانی ز گناهم بده ای حرمت ملجأ درماندگان دور مران از در و راهم بده لایق…

دلبسته مرام کسی جز علی مباش در زندگی غلام کسی جز علی مباش گفتم به دل اگر پی مستی دائمی مِن بعد…

گره های زندگیم توی حرم تو وا میشه حالم آقا رو به راه میشه منمو کرمت خوش به حال هر کی که…