کربلایی محمدحسین پویانفر

به امید لطف و کرمت دل بستم به پرای شال علمت دل بستم دلآشوبم فکر اربعینم من دعا کن که داغش رو…

پسرم اى پسرم اى پسرم کس نداند که چه آمد به سرم نه همین روح سجودم بودى تو همه بود و نبودم…

خیال روی تو در هر طریق همره ماست نسیم موی تو پیوند جان آگه ماست به رغم مدعیانی که منع عشق کنند…

من همونم همیشه از همه فراری که جز شما نداره یاری شاید منو به جا نیاری مهربونم بازم برات غزل سرودم نگی…

عروس علی شاه خیبر شدم گناهم چی بودش که مادر شدم چقدر آرزوها که داشتم برات یه قطره ندادن بهت از فرات…

مع امام منصور به تو میدم سلام از دور ایشالله که بشم محشر با نوکرای تو محشور سینه زن میدوزه از پیرهن…

تا که بر روی زمین خیمه سقا افتاد پدرت از نفس و مادرت از پا افتاد ناخنت خون شده و چهره مادر…

انقدر سر رو تنت بی رمقه خطی افتاده به دور گردنت یه کمه دیگه فقط دووم بیار بابا قربون تلظی کردنت امرو(ز)…