کربلایی جواد مقدم

اسمم از وقتی که نوکر شد عمرم پای غم تو سر شد هر کس که الوده اومد روضت  اسم تو برد و…

الا که در سپه ملک عشق سرداری برادر حسنینی و فخر داداری اگر تو شافی بهداری حسین باشی چه با صفاست به…

ای فرات اشک نگاه تو چشم یک حرم به راه تو غم گرفته روی ماه تو یا مولا یکه تاز بی بدیل…

الهی آتیش به نیزارم نیفته علم از دست علمدارم نیفته که دیگه بیچاره میشم خنده میزنن به ریشم جلوی چشمای من که…

من کبوتر جلد روضه هات شده تقدیرم سینه نزنم گریه نکنم بدون شک میمیرم میمیرم برات عشقم کربلات سینم صورتم نذر بچه…

سقا و میر لشکرم ای نور دیده ترم بی تو باید چه جوری من حرم برم صد موج حیا تو دریای نگاهت…

از ابتدا که عالم امکان درست شد لوح و قلم ستاره و کیهان درست شد غیر از خدا علی و پیمبر کسی…

موج غمت در دل من غصه بابا همه تو این همه پاشیده شدی ای همه صحرا همه تو اه من و ماتم…