فراق کربلا

مست و مدهوش شیش گوشم گوشه ای غرق چاووشم حرمت انقدر زیباست که بهشت شد فراموشم دوست دارم سینه شیداشه درای قلب…

کربلا خونمه از چی دل بکنم حق دارم که بگم با تو هموطنم بارونه بارون چشمای گریون این شبا گریه عادتم شده…

کربلای توئه قبله گاه منه سرزمین تو و سر پناه منه میدونم اقا همه روضه ها شروع میشه به ساعت کربلا من…

بیش از حدم جنون بده دنیا رو به این و اون بده واسه اینکه باز بگم حسین توونی به این زبون بده…

بگیر دستمو ببر مرا به سوی کربلا به آبروی تربتت به آبروی کربلا بغیر تو نمیدهم دل خراب خویش را دلِ شکسته…

هوایی و به شور و شینم که نوکر امام حسینم دیوونه و خراب و مسته شبای بین الحرمینم حسین حسین حسین جان…

روحم هر شب مثل زینب پروانه گلزار ضریح سر شوری فوق نوری دست خدا معمار ضریح کوه دردی تو چه کردی که…

مرحمتی اربابا به حال بنده کن مثل همیشه منو آقا شرمنده کن به قصر نور نورت رعیتو راه بده خاطرات کربلا رو…