ریان ابن شبیب جدمونو غریب * حسین حبیبی

پای غمت گیرم حسین نوشته ی کتاب تقدیرم حسین از غیر تو سیرم حسین آخر یه شب تو روضه میمیرم حسین هرشب…

تو اون آغوش گرمی که پناه گریه هامی دارم حس میکنم حضورتو همش باهامی حس میکنم وابستگیمو به تو و روضه ها…

ایوان نجف دنیای منه ایوان نجف رویای منه رویای دنیای زیبای منه ای علی جان قوت قلب منی ای علی جان رومو…

اگه چشم گریونو دست سینه زن دارم من امام حسینم رو از امام حسن دارم تو کریم باشی گدایی درِ خونت عشقه…

یا امام حسین رو سیاهیمو نگاه نکن با هم اومدیم سوا نکن دست خالیمو رها نکن خاک پای زائراتم هر شب جمعه…

لالا لالا بخواب همون بالا لالا لالا راحت شدی حالا میبینی با دستای بسته مادرتو روضه گرفته جای تو رو دستای من…

عشقت دوای همه درداست این عشق همه اعتقاد ماست بزم عزای شما نوره روضه شفاخونه‌ ی زهراست اباعبدالله دوا توی چای روضه…

یه عالمه گریه به روضه بدهکارم تا خوب نشه زخمات دست بر نمیدارم بذار حالا حالا نوکر شما باشم لحظه ی مرگم تو خاک…