غم عشقت بیابون پروروم کِرد

هوای وصل و بی بال و پروم کرد

به مو گفتی صوبری کن صبوری

صبوری طرفه خاکی بر سروم کرد

مو که افسرده حالوم چون ننالوم

شکسته پر و بالوم چون ننالوم

همه گویند و زینب ناله کم کن

تو آیی در خیالوم چون ننالم

به سوی شام و کوفه ام چه ظالمانه میبرند

نمیروم ولی مرا به تازیانه میبرند

حسین من

منا و مروه دیده ام گرد حرم دویده ام

هیچ کجا برای من کرب و بلا نمیشود

کپی برداری از اشعار تنها با ذکر منبع و لینک سایت مهجه مجاز است.

وبلاگ مهجه: www.mohjat.blogfa.com

مهجه |  www.Mohjat.net

@mohjat_net