ذکر لب جُون و بریره حسین » مهدی رسولی ۱۴۰۲ + متن شعر

تو در تجليات الهی چنان گمی دنبال مرگ ميروی و در تبسمی آري جلو جلو تو به معراج رفته اي مبهوت مانده…

اون روزی که سحرش میاد غروبشم چه غروبیه وقتی میاد اسم تو میگم دنیا هنوز جای خوبیه به خاطر تو ابرا بارون…

وقتی میگیره ذوالفقار میدون کابوس دشمنه وقتی از میسره میاد دشمن میره به میمنه وقتی حرف از شجاعته حیدر میجنگه یک تنه…

لالا لالا آروم بابا برمیگرده از سمت دریا سقا تشنته میدونم گرسنته میدونم سرت به روی شونه است یه مدته میدونم اینده…

کربلا توی این شبا دل عاشق احرار الحسین ندایی میاد از اسمونا ید الله مع زوار الحسین میرن کربلا بوی سیب بشنون…

آن روز هرچند آخرین روز جهان باشد باید شروع فصل خوب داستان باشد روزی که پیدا می شود خورشید پشت ابر باید…

پرچم ها در اهتزاز حاجیان به سوز و ساز بر لب نغمه ی حجاز میرسند به کربلا فریاد یا محمدا حسین آید…

قال المولا علی ابن موسی کَلِمَتُ لا اله الا الله حِصنی فَمَن دَخَلَ حِصنی اَمِنَ مِن عَذابی بِشُروطِها وَ اَنَا مِن شُروطِها…

نه مثل ساره ای و مریم نه مثل آسیه و حوا فقط شبیه خودت هستی فقط شبیه خودت زهرا اگر شبیه کسی…

چه گنبد طلایی چه صحن با صفایی بقیع چقدر شلوغه عجب برو بیایی چه نماز جماعتی چه شکوه و قیامتی توی صحن…