نمیره حرف مادرم از یاد کربلایی حسین ستوده

مثل مادر تو شده دختر تو ضرب سیلی رخ نیلی شده قسمت من ای پدر جان دیده وا کن یک نگاهی بر…

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند دردم نهفته به ز طبیبان مدعی…

منم قاسم ابن الحسن تهمتن ترین صف شکن میدونید که خون کیه میون رگهای من کسی که زیر دِینش برده اقتدارو کسی…

دیگه زخماتو از گلای روی بسترت میبینم دیگه حالتو از فرشته های دور و برت میپرسم حالا که نفسات گرفته بوی برگ…

ای جان جهان و به قلبم ضربان و از این نوکر عاشق نگیر این هیجانو ای نور امیدم تویی شاه شهیدم دویدم…

پیمبر هستی جوان رعنا پیمبر دشت کربلا به خلق و خویش به ماه رویش شد اشبه الناس بر مصطفی شده مرام علی…

گل نیلوفرم یاس پرپرم رفتی و حیدر و تنها گذاشتی دست من لرزون شده تن من بی جون شده خونمون بی فاطمه…

موهام خاکی جونم خسته پاهام زخمی چشمام بسته بابا روی دامانم سر داری بابا رو لبات خاکستر داری بابا تو نگفتی دختر…

حوزه علمیه تو بوده حسینیه تو ای آقا میگفتی از دردا مقتل و نا مردا روضه میخوندی تو برای شاگردا السلام علیک…

بغض زمینیا شکست و تو آسمون عزا و ماتمه صف میبندن ملائکه پشت سر امام فاطمه قامت میبندن به نمازش الله اکبر…