از غم بانوی بهشت دلا پر از تاب و تبه * حاج محمود کریمی

دل ما مقیم عرش خداست خونه مادریمون کربلاست تو روضه ها سر تا پا همه خدایی میشم وقتی که اشک میریزم کرب…

حریم تو قبله گاهم فقط تو هستی پناهم نگات به من آبرو داد تا با تو ام سر به راهم آه بخدا…

ای امان ای دل زینب گریان است در بین گودال مو پریشان است قاتل به مقتل رحمی ندارد بر روی سینه پا…

آه از دوری هر شب هستم حرم تو ولی میبینم که دوباره خوابم انگار وای از تکرار من میترسم بمیرم نبینم حرم…

کاش میگشتم فدای دست تو تا نمیدیدم عزای دست تو خیمه های ظهر عاشورا هنوز تکیه دارد بر عصای دست تو از…

آقا یه عمره که هوامونو داری برا ما کم نمی ذاری همیشه دستم و خودت گرفتی تو خوبی کردی و فقط دیدی…

بالای قتلگاهت عزا میگیره زینب بیا حسین دعا کن دیگه بمیره زینب با مصیبت بی امونم بارونی شده اسمونم نیمه شب روضه…

هر نفس که میکشم میگم دیگه این آخریشه داغ تو هیچ وقت برای خواهرت کهنه نمیشه خوب میدونستم یه روزی میکُشه زینبو…

به لطف مکتب حیدری خوشم به منسب نوکری شدم غلام و رعیت رئیس مذهب جعفری دم سینه زنا واویلاست غم صادق آل…

جام بلا عسل شده در کام شاه دین وقتی که در مقابل تو دید جام صبر در کربلا امام جماعت حسین بود…