اشعار ولادت امام جواد ۱۳۹۶ * سید مهدی میرداماد

میخونم با اهل اسمون میخونم با اهل عالمین

سلام پاره تن رضا سلام میوه دل حسین

برای دو اقا زاده دوباره دلم بی تابه

یکی پسر سلطان و یکی پسر اربابه

شاهی در توس شاهی کربلا

گاهی مشهد میرم گاهی کربلا

یا ابن الرضا یا ابن الحسین

******

میارن ملائک از بهشت گل عاشقی سبد سبد

میخونن تموم عاشقا جوون امام رضا مدد

همه چشا از اشک شوق تو شب مراد پر میشه

اگه خالی کشکولت بگو یا جواد پر میشه

اسم ما شد احباب الجواد

دل نیست اینجا رفته تا باب الجواد

یا ابن الرضا یا ابن الحسین

******

چه نوزادی و چه نو گلی یه شیش ماه و یه عشق ناب

میخنده تو اغوش حسین میخوابه رو دامن رباب

دوباره دخیل می بندم به چوبه یک گهواره

کمه یه دفه میمیرم برای نیگاش صد باره

گفته اون که اهل باوره

دستای کوچیکش دست حیدره

شعرخوانی

دوباره سرم در هوای شماست

تمام دلم سر سرای شماست

به سوی خدا رفتم و دیده ام

فقط رد پا رد پای شماست

خدا هم فقط از شما گفته است

گمانم خدا هم خدای شماست

گدایی برازنده ی ایل ماست

برازنده بودن برای شماست

ندارد تفاوت کجا میرسی

که هر انتها ابتدای شماست

خیالم از این و از آن راحت است

گره هام دست دعای شماست

مرا پای حیدر هلاکم کنید

به عشق رضا سینه چاکم کنید

دلی دارم و خانه زاد رضاست

فقط یاد دارد ز یاد رضاست

کم اینجا ندیده است برایش بد است

دلم مستحق زیاد رضاست

نجف،کربلا رفتم و گفته اند

که راهش دهید از بلاد رضاست

گره می خورد زندگی ام ولی

همین نا مُرادی مراد رضاست

به خود آیم و باز بینم سرم

روی خاک باب الجواد رضاست

جوادش در بسته را باز کرد

گره های من را رضا باز کرد

خبر را مسیح از مسیحا شنید

خبر را ز جبریل موسی شنید

اگر گوش تا گوش دل را دهی می توان

که از کعبه هم ذکر مولا شنید

زمین خشکسالی ترک خورده بود

ولی ناگهان بوی دریا شنید

دل انبیا بر دری می تپید

که از آن صدای شما را شنید

خدا خنده کرد و خدا جلوه کرد

شبی که رضا ذکر بابا شنید

تو هم مادری هستی و می شود

که از قلب تو نام زهرا شنید

فدای نفسهای بابایی ات

فدای تپش های زهراییت

ز تو کوچه ها تا معطر شدند

حسودان این شهر ابتر شدند

به کوری چشمان ناباوران

همه محو روی پیمبر شدند

عسل های کندوی لبهای توست

گر این روزها شهد و شکر شدند

برای تماشای لبخند توست

علی اکبری ها کبوتر شدند

کریمی کرامت،جوادی و جود

چه خوش کُنیه هایت مکرر شدند

شبی که اذان گفت بابا همه

پُر از یاد میلاد اصغر شدند

خدا دید چشم پر احساس تو

از آن ابتدا غرق مادر شدند

کسی را نگاهت معطل نکرد

دو دست مرا هیچ معطل نکرد

تو دریایی و در تماشا رباب

تو در خوابی و غرق لالا رباب

تو تا آمدی آبرو دادی اش

که خندید با تو به زهرا رباب

شبیه حسینی و مات تو اند

همه دور گهواره حتی رباب

تو ذات بزرگی و جایت بلند

تو را داده بر دوش سقا رباب

تبسم کن و خیمه را شاد کن

بیا زنده کن عمه را با رباب

به دستان بابا هواست نبود

که چشمش به راه است آنجا رباب

نگو مادرت را صدا می زدی

به دست پدر دست و پاز میزدی

شاعر : حسن لطفی

سرود

خدا سند زد همیشه به نام مولا دلت و

بیا و اسمونی شو بزن به دریا دلت و

خوشبخته هر کسی که غلام حیدره

ملک دلم تا اخر به نام حیدره

یا علی بگو تا دنیا بشه به کامت

یا علی مدد تا محشر بشه شعارت

یا علی بگو عرش کبریا رو حس کن

یا علی بگو زهرا رو ببین کنارت

یا علی یا علی

*********

علی از اول تا ابد یل یلای عالمه

محشر و محشر میکنه علی کنار فاطمه

وقتی میگی یا حیدر میری تا اسمون

پای علی و زهرا تا اخرش بمون

یا علی بگو دنیا با علی بهشته

عشق مرتضی تو دنیا شد اعتبارت

یا علی بگو تا دشمن دلش بلرزه

یا علی بگو زهرا رو ببین کنارت

یا علی یا علی

*********

کعبه طوافش میکنه عطرش و هی بو میکنه

روز ولادتش خدا هر چی داره رو میکنه

هر کی بشه اسیرش عالم اسیرشه

خوش بخته هر کسی که علی امیرشه

یا علی بگو امشب دردت و دوا کن

شیعه بودنت تا اخر شد افتخارت

یا علی بگو با قلبت ببین خدا رو

یا علی بگو زهرا رو ببین کنارت

یا علی یا علی

*********

من یار ندارم دلدار ندارم

جز با علی و ال علی کار ندارم

کس و کارم افتخارم اعتبارم

هر کسی کسی داره من تو رو دارم

از پنجره فولاد تا صحن گوهر شاد

دل میزنه فریاد با ال علی هر که در افتاد ور افتاد

کپی برداری از اشعار تنها با ذکر منبع و لینک سایت مهجه مجاز است.

مهجه |  www.Mohjat.net

@mohjat_net

متن کامل