اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا محمد حسین پویانفر

همچون غریبه با منه دل خسته تا مکن طفلان خواهرت ز سر خویش وا مکن یک بار میشود که فدای غمت شوند…

بی تو با اسیرانت کربلا رفتم ای حسین من تنها گریه ها کردم اما جنگیدم با همه دشمن پیش من سر تو…

به همینا راضی ام مثه یه بیچاره ای که به یه لقمه نون دلش راضی میشه داری میبینی خودت ساختمونای محل داره…

تو با صورت و من با سر زانو دیدی آخرش با هم زمین خوردیم دیدی شد نباید اونی که میشد پیش چشم…

دلگیرم از دنیایی که واسه خودم ساختم هر چی تو دادی هر چی داشتم هر چی بود باختم رفتم پی کارم حواسم…

یاد شب های توسل کرده ام یاد پر پر گشتن گل کرده ام یاد فکه یاد مهران کرده ام یاد جبهه خون…

پره خون پیراهنش لاله کاری بسترش مثه شمعی که میسوزه داره آب میشه پیکرش به غم و غصه ها دلم دچاره دلم…

مثل سیبی که از عدن برسد یا نسیمی که از چمن برسد گوهری تابناک امده است چون عقیقی که از یمن برسد…

ای چاره ی عالم بیچارت منم لیلای دل من آوارت منم تویی یکی یه دونه ی خدا تو همه عاشقات منم یکی…

حیدری که جمله ای در یاد دارم از نبیست مرد مانند علی در عالم ایجاد نیست حیدری که ذوالفقارش شور بر پا…