ای امام مهربانم یا رضا
نام تو ورد زبانم یا رضا
حاجت خود را نخواهم از کسی
تا تو هستی میزبانم یا رضا
دست خالی بار سنگین رو سیاه
میهمانم میهمانم یا رضا
پای خدّامت به روی دیده ام
درد زوارت به جانم یا رضا
تو کریم ابن کریم ابن کریم
من گدای آستانم یا رضا
در کنار آستانت بی نیاز
از بهشت جاودانم یا رضا
راز خود ناگفته میدانم تویی
واقف از درد نهانم یا رضا
گرچه از هر خار راهم خوار تر
زائر این بوستانم یا رضا
تو بهار باغ دل هایی و من
کمتر از برگ خزانم یا رضا
چون گدایان سمج از دست تو
حاجنم را می ستانم یا رضا
دست خالی رفتن از دربار تو
نیست هرگز این گمانم یا رضا
جان زهرا گرچه قابل نیستم
لطف خود را ده نشانم یا رضا
***
تو قیامت را قیامت می کنی
بر امامان هم امامت می کنی
فوق هر تعریف و هر تفسیر تو
پاکتر از آیه تطهیر تو
وصف تو کی با سخن کامل شود
وحی باید بر قلم نازل شود
تو قیامت را قیامت می کنی
بر امامان هم امامت می کنی
ای مهار ناقه ات زلف عفاف
پیرهن بخشیده در شام زفاف
حاج محمود کریمی / شب ششم ماه صفر 1395
لطفا اشتباهات تایپی در بین متن اشعار را اطلاع دهید
کپی کردن اشعار در سایت کتاب وبلاگ و نرم افزار به هیچ وجه مجاز نیست