ای شاه بی سر السلام * محمدحسین پویانفر

ای خواهر کریم مدینه فقیر را یک گوشه از کرامتت عالی جناب کرد تو اسمان ترینی و بالا تر از تو نیست…

شد راهی فرات تا بیاره برا خیمه آبی به دریا زد عمو تا که اصغر کنه کم بی تابی تا که علمدار…

چجوری ازت دل بکنم چجوری ازت جدا بشم میگیره ابالفضل دستمو نمیتونم آخه پا بشم آه ولدی کسی ندیده بوده از ما…

از عشقت مجنونم و بی تابم با یاد کرب و بلا میخوابم تو اقا بنده ی ناچیزم من نوکر اقا تویی اربابم…

جمعه حدود ساعت یک نیمه شب بغداد این ماجرا صدبار در من بازخوانی شد هر بار با این جمله در اخبار جان…

میگی با غصه های فردا کنار بیا مگه میشه میگی با داغ عشق لیلا کنار بیا مگه میشه میگی با غربت یتیما…

دل منه دلداده به پای عشق افتاده دلم خراب اما با ابالفضل اباده عشق خوده خدا اومد پیغمبر وفا اومد لیلای دل…

غمت زارم کرد چه بیچارم کرد فلک بد جوری عزا دارم کرد تو رو بوسیدم اگه لرزیدم کنارت اشک حسن رو دیدم…

حسین عشق من حسین دین من حسین از غمت مجنونم کن حسین با وفا حسین با صفا حسین کربلا مهمونم کن ما…

نوکرتم رقیه خاتون شاه رگمم میدم براتون دلم الان سمت دمشقه درسته کنار کفتراتون دارم پر میزنم به سمت مرقدت بشم کبوتر…