ای عشق چه زیبایی » مجید بنی فاطمه ۱۴۰۲ + متن شعر

ته سرنوشتم از اول سرشتم چراغ بهشتم حسینه تو درس الفبا من اون اسمیُ که قشنگتر نوشتم حسینه علمت سرخ کرمت سبز…

نگران بودی کاش علمدارت بود در امان بودی نگران بودی کشته ی گرسنه ی دم اذان بودی نگران بودی گریه به اون…

الا ای پادشاه کربلایی کربلایی به راهت مینمایم جانفدایی میان سنگباران سر شکسته صدایت میزنم شاید بیایی یتیم سیزده ساله در اینجا…

من با مدد حیدر زنده ام با این لقب نوکر زنده ام خیلی به قنوتت محتاجم با دعای تو مادر زنده ام…

ازل علی ابد علی شیر علی اسد علی پیغمبر تو سختیا از تو گرفت مدد علی حرز زهرا جوشن علیه پیراهنش کفن…

شبیه زمزمه یه نامه نامه ای که رو صفحش اشک آقامه صدایی ما رو به اینجا خونده تک تک این دلا رو…

داغت مرا همین دو شبه پیر کرده است دیدی عبا به پای علی گیر کرده است دیدی چقدر روی زمین خورد مرتضی…

 دوازده تا گل سرخ که ساقه هاشو چیدن یکیشون توی دنیا یه روز خوش ندیدن یکی مثل قناری تو زندون و قفس…

محرم و صفر رو می خوندم از کربلا منم مثه رقیه جاموندم از کربلا من از سعادت کم اون از غم فراوون…

مادر دلم گرفته بگو راه چاره چیست مفهوم سرخ بودن ابر بهاره چیست کابوس هر شب حسنت میکشد مرا این ماجرای گم…