ای قمر هاشمیان ابوفاضل مدد » منصور ارضی ۱۴۰۲ + متن شعر

شهر متروک زمین سوخته قحطی سرشار داغ پی در پی و اندوه فراوان بسیار شهر قم بود و مصیبات مکرر در آن…

با سر نیزه تنت را چه بهم ریخته اند ذره ذره بدنت را چه بهم ریخته اند سنگ ها روی لب خشک…

هر نفس که میکشم میگم دیگه این آخریشه داغ تو هیچ وقت برای خواهرت کهنه نمیشه خوب میدونستم یه روزی میکُشه زینبو…

دختر خورشید مادر مهتاب اقتدا کرده بر سرِ ارباب کنج خرابه بر سرِ محراب گوشه ی ویران شده گلستان لب را نهاده…

تنهاترین آدم دنیا منم مرده ای که هنوزه رو پا منم آقای دلشکسته های دنیا دلت شکسته منم آقا منم روبروم بشین…

ای که دلها همه از داغ غمت غمگین است وی که از خون تو صحرای بلا رنگین است نرود یاد لب تشنه…

امشب شب قدر تا خدا رفتن رفتن سفر روح بدون تن وقتی کارامو به روم نمیاری انگار تو خجالت می کشی از…

سید محشرم حسن جان دعای مادرم حسن جان منیم صحبتیم تمام دی فقط امام حسن آقام دی ای بر سر خان حسن…

خبر اومد تو خیمه مشک عمو دریده از شرم روی اصغر رنگ رباب پریده تو خیمه ها بجز تب چاره کسی نداره…

به فداش آخ که چه اربابی چه جذابی بنازم که سید الشبابی تو همون عشقی که نایابی چه قدر نابی تو دردونه…