ای وارث خلق و خو و خصال محمد * حاج مهدی رسولی

سلام ای رفیق امام حسینی من چقدر گریه کردیم با هم به پای علم حالا کربلا میرم و به یاد تو ام…

دل به عشق تو دادم ز کف میام به پا بوست از نجف ملائکه ایستادن صف به صف رویام اینه یه نماز…

راهی شد قافله عشق و امید دل من چرا دوباره نرسید به شهادت نرسید هرکسی که توی زندگی نشد عین شهید بیا…

دل کمونا که گرفت نبودی بارون میومد مادرت اومد ندیدم آخه چشام خون میومد تو و گریه منو خجالت علم رو زمین…

مست و مدهوش شیش گوشم گوشه ای غرق چاووشم حرمت انقدر زیباست که بهشت شد فراموشم دوست دارم سینه شیداشه درای قلب…

بیا نگار آشنا شب غمم سحر نما مرا به نوکری خود شها تو مفتخر نما ای گل وفا حسین معدن سخا حسین…

کی از رو مرکب با سر افتاد پشت در انگار مادر افتاد وا شده باز کوچه کینه کربلا شد مثه مدینه این…

تو دلای ما یه حرمه پای ضریح یه علمه پای علم یه عالمه دل گرفتاره هلال سه شبه پره غمه میچکه اشک…

پنجره فولاد دوباره خیس بارونه دور سقا خونه همه چشما گریونه دسته سینه زنا از صحن گوهر شاد اومده و یکی داره…

بازم با همین موی خاکستری تو از دخترت داری دل میبری بابا جون بهم قول خیلی زود دوباره برام روسری میخری لباس…