باز هم نوبت مدینه شد و * کربلایی حسین طاهری

بازدید: 717 بازدید

باز هم نوبت مدینه شد و

در غمش باز کربلا می ‌سوخت

باز در کوچه بنی هاشم

خانه ‌ای بین شعله ‌ها می‌‌ سوخت

نیمه شب ریختند در خانه

مو سپیدی به ریسمان بستند

در آتش گرفته را اما

ناگهان روی کودکان بستند

به پر دامنی در این دسته

آتش چوب شعله‌ ور نگرفت

پدر از خانه رفت شکر خدا

پهلوی او به میخ در نگرفت

نفسش بند آمده نامرد

در پی خود دوان دوان نبرش

پیرمرد است می‌خورد به زمین

بین کوچه کشان کشان نبرش

شرم از رنگ این محاسن کن

رحم کن حال کودکانش را

این چنین رفتن و زمین خوردن

درد آورده استخوانش را

حق بده که به یاد او انداخت

گرد و خاکی که بر محاسن داشت

مادرش را که تا در مسجد

داغ بابا عزای محسن داشت

حق بده که به یاد او انداخت

عرق سرد روی پیشانیش

خون روی جبین جدش را

عمه و رنج کوچه گردانیش

حق بده که به یاد او انداخت

عمه اش را گذر گذر بردند

از مسیری که ازدحام آنجاست

یعنی از راه تنگ تر بردند

حق بده که به یاد او انداخت

گیسوانش که خاک آلوده ‌اند

گیسویی را که در دل گودال

غرق خون روی خاک ‌ها بودند

روی این کوچه ‌ای که از سنگ است

همه جایش نشانی او بود

یاد یک حنجر است این دفعه

نوبت روضه ‌خوانی او بود

هرچه او بیشتر نفس می‌زد

بیشتر می ‌‌زدند زینب را

تیغشان مانده بود در گودال

با سپر می‌‌ زدند زینب را

سر شب کودکان همه در خواب

تا سحر می ‌زدند زینب را

یک نفر در میان گودال و

صد نفر می ‌زدند زینب را

شاعر: حسن لطفی

 

 

لطفا اشتباهات تایپی در بین متن اشعار را اطلاع دهید

کپی برداری از اشعار تنها با ذکر منبع و لینک سایت مهجه مجاز است

www.mohjat.blogfa.com

www.Mohjat.net

مطالعه بیشتر