بالای نیزه ها با لب خونی * کربلایی نریمان پناهی

جان دهی یا جان ستانی بر حسین با هر قدم این خرامان راه رفتن را به زهرا برده ای گمان مدار که…

لالالالا گل پونه لالالالا علی اصغر لالالالا گل گندم بخواب مادر حرف عمو نشد نداره وقتی میگه که آب میاره اگه نشد…

دلم گرفته از این انتظار طولانی به پشت پرده غیبت چقدر میمانی هوای سینه من را بیا بهاری کن مرا رها کن…

صدام میلرزه اینجوری دیدم تو رو دست و پام میلرزه میون خیمه تن بچه هام میلرزه صدام میلرزه کی ریخته جسم پاکتو…

جمعمان جمع که تا نقش خیالی بزنیم کوچه باغی برویم و پر و بالی بزنیم پای حافظ می ای از شعر زلالی…

ای بی کفن چه با این پاره تن کنم با چادرم تو را باید کفن کنم من میروم ولی جانم کنار توست…

ای نگاهت روشنای کربلا روح بخش ریگ های کربلا من کی ام انتهای غربتم ابتدای ماجرای کربلا من غریب کوچه های روضه…

ای ایران ای مرز پر گوهر ای خاکت سر چشمه هنر دور از تو اندیشه بدان پاینده مانی و جاودان ای دشمن…

یک سال میشود که تو هم پر کشیده ای من هم به سوگ پر زدن تو نشسته ام شاید به جا نیاوری…

یه گوشه ی خیمه لالایی میخونم کجایی مادر صدات تو گوشم هست ولی نمیدونم کجایی مادر کجای این صحرایی هرجا هستی لالایی…