بذار تشنه بمونم بذار آبو ببندن * حاج مهدی رسولی

دست بر کشتن این ذریه دیگر نزنید داس بر قامت این تازه صنوبر نزنید آب و دانه که ندادید خجالت بکشید لااقل…

قاسم ز خونت گلگونه صحرا موندی به زیر شمشیر و تیرا دردای قلبم تازه شروع شد وقتی چشام با تو روبرو شد…

دوباره بوی گریه های شبونه ناله هایی که دل ها رو میسوزونه صدای نوحه خون که داره میخونه وقتی بارون می باره…

دونه دونه اشکات و نذر حرم کرامت کن یه ضریح خاکی رو امشب دوباره زیارت کن این شرح حقیقته یک دنیا مصیبته…

در میون کوچه ها محشری شد به پا از صدای حسین کوچه شده کربلا آتیش از در میره بالا پشت در افتاده…

کشون کشون بردن علی رو از خونه تو کوچه ها چی شد کسی نمیدونه خونه رو به آتیش کشوندن فاطمه رو بعدش…

ویران نشین شدم که تماشا کنی مرا مثل قدیم در بغلت جاکنی مرا گفتم میایی و به سرم دست میکشی اصلاً بنا…

پاشو ای خوش قد و بالا عصای پیری بابا ببین داره به اشک من میخنده کل این صحرا پاشو ای موذن حرم…

نسیمی از تو وزید و زمین شکوفا شد بهشت در به در کوچه‌‌ های دنیا شد برای آنکه به پای تو بال…

پدر خاک کجایی پسرت خاک نشد مادر آب کجایی پسرت آب نخورد ته گودال فقط پیکر تو مانده و من همه رفتند…