به ساحتی که کند جبرئیل عرض ارادت * محمدحسین پویانفر

ببین زانو زده یل ام البنین که زینب پایش از محمل گذارد بر زمین امده در کربلا سپاه سردار غریب پاره شد…

من نمی گویم غلام دختر پیغمبرم من نمی گویم که بنشانی کنار قنبرم من نمی گویم بلالت پا گذارد بر سرم من…

تربتت حسین علاج ما نور روضه هات سراج ما لطف تو همیشه ی خدا ماورای احتیاج ما نوکریت تموم حاصلم عکس گنبدت…

بیشتر از بیشتر از بیشتر میشود از عشق دلم ریشتر من که اویسم ز قرن امدم وقت ندارم به خدا بیشتر لیله…

بادبادک خورشید با موی فرشته بسته شده امشب به گهواره ی کودک بانوی فرشته باز همهمه پیچید از بوی فرشته از چشمک…

حسین میگه ای جانم به این دو خواهر زاده غیرت علی تو صداشون هیبت علی تو نگاشون کلنا فداک یا حسین ترانه…

آه زینب خواهر شهید تشنه لب آه زینب حیدری و فاطمی منسب آه زینب گریونم برا تو روز و شب عمه جان…

این کشورو دوست دارم به خاطر محرماش این کشورو دوست دارم برا تموم روضه هاش این کشورو دوست دارم به خاطر امام…

رو کرده هر آیینه به آیینه ابالفضل هر کس که مسلمان شده با دین ابالفضل از جانب خورشید به من مرحمتی شد…

مهلا مهلا آهسته تر داداش یابن الزهرا قدری فکر من باش بیشتر از این میبوسیدمت کاش مهلا مهلا میری میدون دست علی…