به سیاهیای پرچم سیاهت * سید مهدی میرداماد

هر جا که ز غربتت سخن بود گریان به غریبیت وطن بود افسوس که در مدینه با تو دیگر نه حسین نه…

دلی که عاشقه محن داره تو کشور غصه وطن داره عاشق اونه که تو دلش هر شب روضه برا امام حسن داره…

عرشیان فهم نکردند بلندای تو را افقی درک نکرد آخر دنیای تو را راستی با تو چه شد هیچ کتابی ننوشت حل…

خدا رو تا میدمش یه قسم به علی منو میبخشه تا اینکه میگم بِعَلی فَمَن یَمُت یَرَنی تو رو میبینمت آخر عاقبت…

من سه سالم بزرگ همه عالم حسینه فقط انتخابم توی صحرا اگر رو خاک افتادم نیفتاده اما حجابم علمدار زینب منم که…

درای آسمون رحمت وا شد عرش الهی رو زمین پیدا شد فخر نبی این ابالزهرا شد دلم غوغا شد اسمون مکه ستاره…

اول یار دین تویی و بس خاتم رو نگین تویی و بس زهرا دختره تو بوده پس ام المومنین تویی و بس…

با لگد انقدر در زدن حرمت این خونه شکست ضربه های تند غلاف دستمو از شونه شکست فضه فضه فضه خذینی کار…

از اول نبضم نام دلارام تو بود از اول شیرین تر از عسل نام تو بود از اول کارم دست علمدارِ تو…

شور به پا کرده ای ماه محرم سلام تازه شب اول است اذن بده یا امام باز به دنبال من پیک فرستاده…