تویی باب المرادم
با دوری امتحان نکن گداتو
از خاطرم نمیری
مگه میشه نگیری
دستی که سینه میزنه برا تو
با غم تو عجینم
میکوبم روی سینم
غمتو به همه دنیا نمیدم
تویی سیدالاحرار
پا علم نگهم دار
حالا که از همه دنیا بریدم
دست خودم نیست آقا
قلباً تو رو دوست دارم
خودم اینو میدونم
ولم کنی بیچارم
حرم تو رویامه
تیو شب مهتابی
گشتم همه دنیا رو
نیست مثه تو اربابی
حسین حسین ای جانم
****
زحمتم رو کشیدی
تو اوج نا امیدی
کسی جز تو نبود پشت و پناهم
من کویر تویی رودم
توی بیراهه بودم
روضه های تو کرده سر به راهم
ممنون لطف زهرام
اگه میباره چشمام
تو غمت رو به هر دلی نمیدی
تو سختیای دنیا
هوامو داشتی اما
غیر بدی ازم چیزی ندیدی
از تو چه پنهون دوریت
برا دلم سنگینه
تویی همون آقا که
حتی غمت شیرینه
از کرم تو دوره
که بگی ازم سیری
هرچی باشم بازم
دست منو میگیری
حسین حسین ای جانم
کربلایی حسین ستوده
وفات حضرت معصومه ۱۴۰۳
جدیدترین اشعار ” مشاهده “