داد از این در که افتاده به جانم ای داد
من زمین خورده ترین مرد جهانم ای داد
من جوانم تو جوان پیر شدی پیر شدم
زود می افتد از این غم ضربانم ای داد
نوزده سالگی ات قسمت ما حیف نشد
چشم خوردیم من و تازه جوانم ای داد
من که لب دوختم اما جگرم را چه کنم
میشود تا دو سه خط روضه بخوانم ای داد
همه شهر به افتادنمان خندیدند
همه دیدند که پاشید توانم ای داد
هفت جای بدنت تا دره مسجد بشکست
و نمیشد به تو خود را برسانم ای داد
همه گفتند علی بود و زنش را کشتند
من جگر سوخته از زخم زبانم ای داد
در خیبر صف دشمن همه هیچ این غم را
نتوانم نتوانم نتوانم ای داد
.
شب ۴ فاطمیه دوم ۹۹ محمد حسین پویانفر
.
متن مداحی / متن شعر / اشعار مداحی
لطفا اشتباهات تایپی متن اشعار را اطلاع دهید.
کپی کردن اشعار تنها با ذکر لینک مهجه مجاز است.
.
Mohjatt.blog.ir
Mohjat.net
.