سیدرضا نریمانی ( علم بردارو جهان را حیران ) ۱۴۰۳ + متن شعر

به خاطر خدا کمتر این گلو زخمی کن دیگه به این لباس کهنه لااقل رحمی کن زمین کربلا میلرزه الشمر جالسٌ یعنی…

خَمَّرتُ طینَتِ الآدم بِیَدِ الحیدر قطعاً خلق شده این عالم بید الحیدر آره علیِ اونی که هوامو داره علیِ خلقت اهل بیت…

شمع و پروانه منم یار پیمانه منم رسوای زمانه منم دیوانه منم تو ای خدای من شنو نوای من زمین و اسمان…

میکشه عشق زبونه مادری هی میخونه بدونید اهل عالم پسرم پهلوونه دو تا چشماش قشنگه تو رفاقت یه رنگه مثل بابا حیدرش…

اشکی مرا به شام مصیبت نمانده است چشمی تو را در این شب غربت نمانده است ما را به سخت جانی خود…

قسم به خون خدا به تربت کربلا به گریه ی نوکرا غفرالله بالحسینِ گری میکنم آبرو برام باشه گریه واسه عاشق تموم…

تا کشتی نوح رسید کربلا تلاطم گرفت به امر خدا تا پرسیده شد از این کاجرا ملک روضه خوند خدا زد صدا…

گفته نبی که تا بشنود این دنیا یا روحی اللتی بین جنبی زهرا میگن اهل آسمونا کوثر به فاطمه جبرئیل شبانه روز…

ای آرامش زهرا برگرد تنها خواهش زهرا برگرد آقا ببین هزار و چند ساله ناله میکشه زهرا برگرد به لحظه ای که…

روی دشتی پر خون روی تلی از خاک ایستاده به تماشای عمو می وزد باد، رخ سوخته اش می سوزد می وزد…