علی عالی اعلا ستون عرش معلا * محمدحسین حدادیان

کبوترها سلاممو برسونید به داداشم رضا جانم کجایی امان از این جدایی مسافری که می دونه که تا سحر نمی مونه هنوز…

ای محرم راز امام حسین آغوش تو باز امام حسین من رو به کسی نمیزنم دنیامو بساز امام حسین تو بسازی خوبه…

بیدار هستم تا سحر از درد سلمان در پشت در بد زد مرا نامرد سلمان تو شاهدی من هم کلام جبرئیلم زهرا…

دنیا رو زیر و رو کنی یه جا مثل حرم پیدا نمیشه دنیا رو زیر و رو کنی کسی مثل حسین آقا…

بابا معجرم رو با خودت بیار زر و زیورم رو با خودت بیار حالا که داری میای اگه میشه داداش اصغرم رو…

دله دیگه نمیخواد عمرش بشه تلف دله دیگه پره شور و شوقه و شعف دله دیگه خودشو میبینه تو نجف بارون میزنه…

روضه دوای درده باید همیشه باشه زشته برا گدا که از دلبرش جداشه منو بیچارگی منو اشک چِشَم نگاتو برندار شاید آدم…

احمد زند آیا نفسی غیر علی نه بالا برود دست کسی غیر علی نه من کنت که بر حیدر کرار رسید است…

توان واژه کجا و مدیح گفتن او قلم قناری گنگی است در سرودن او کشاندنش به صَحاری شعر ممکن نیست کُمِیت معجزه…

الهی و سیدی اَسئَلُکَ بِاالَذینَ الصطَفَیتَهُم وَ بِبُکاءِ وَلَدَی به مرد خیبرشکنم به گریه های حسنم به کشته ی بی کفنم بگذر…