منم یادگار غروبی پر از درد » مسعود پیرایش ۱۴۰۲ + متن شعر

منم یادگار غروبی پر از درد

یه خواهر که بالای تل ناله میزد

شدم روضه خون تو نفس های آخر

غریبیِ جدم به یاد من اومد

منم و یه دنیا حسرت

دیدم که حرم شد غارت

هنوز به یادم هست خنده ی قاتل

منی که دیدم با چشمام

شلوغیِ بازارِ شام

چطوری حالا آروم بگیره دل

منم شاهد ماجرا تو اون غروب پُر بلا

که رفت سرا رو نیزه ها

حسین غریبِ فاطمه

****

تو تنها امید منه بی پناهی

به تو گرمه پشتم برام تکیه گاهی

دلم قرصه وقتی تو هستی کنارم

تو تنها رفیق منه روسیاهی

شبایی غرق غُصم منم و چشای خیسم

به تو و به آغوش تو محتاجم

به کَرَم و هُرم دستات به هوای صحن زیبات

خلاصه به شیش گوش تو محتاجم

حسین سایه بالاسرم حسین شفیع محشرم

حسین منو ببر حرم

حسین غریبِ فاطمه

****

دعا کن یه روزی منم رو سفید شم

شبیه کسی که به عشقش رسید شم

میدونی که آقا منم آرزومه

سرم رو بذارم رو پاهات شهید شم

چه حال قشنگی داره

اون نوکری که میذاره

سرشو رو زانوت لحظه ی آخر

بذا که فداشه جونم

بریزه تو راهت خونم

میخوام بشم آقا مثل تو بی سر

حسین سایه بالاسرم حسین شفیع محشرم

حسین منو ببر حرم

حسین غریبِ فاطمه

.

با نوای حاج مسعود پیرایش
شهادت امام باقر سال ۱۴۰۲
کـتاب مـداحی تخفیف ویژه » مـشاهده
دانـلود کتاب مداحی رایـگان » مـشاهده
گـلچین شـعر و صـوت هـا » مـشاهده
ایراد تایپی متن شعر رو اطلاع بدید
Mohjat.Net
.

مطالعه بیشتر