میان شعله میسوزد مگر باران » محمود کریمی ۱۴۰۲ + متن شعر

ما اهل خلوتیم به جلوت چه میکنیم در آستان کوی محبت چه میکنیم دنیا برای بردن نام تو کوچک است حالا ببین…

عشق این شاه کرامت تو دلم داره اقامت به همه میگم قیامت حسنی ام حسنی من از کرم حضرت زهرا حسنی ام…

ای که به عشقت اسیر خیل جوانان همه که نسبت میرسد به علی و فاطمه خاک سرِ کوی تو زنده کند مرده…

روزی هزاربار که شکر خدا کنیم شاید که حق آمدنش را ادا کنیم آقای من امسال هم بدون تو سر زد هلال…

تو غم این حرمو داری غربت مادرم و داری من غم رفتنت و دارم اختیار سرم و داری وای میبینم پریشونی من…

آخرش حاجتمو من میگیرم امام رضا یه روز از عشق تو مولا میمیرم امام رضا قربون کبوترای حرمت امام رضا قربون این…

پای غمت گیرم حسین نوشته ی کتاب تقدیرم حسین از غیر تو سیرم حسین آخر یه شب تو روضه میمیرم حسین هرشب…

آخر یه روز شیعه برات حرم میسازه حرم برای تو شه کرم میسازه برای مرقدت آقا ضریح میسازیم مثل ضریح شیش گوشه…

فطرس شده بی بال و پر و گشته روانه آمد به هوای خبرت خانه به خانه هر کس به زبانی صفت حمد…

نسیمی جانفزا می آید بوی کرب و بلا می آید واویلا واویلا واویلا داغ تو کرده پیرم بابا پیکرت گشته ارباً اربا…